The Sweater Boy.

Hoofdstuk 1 - the sweater boy

Pffft hier gaan we dan..

Met een diepe zucht kijk ik nog een keer omhoog naar de lucht -voordat ik de volgende acht uur naar muren van klaslokalen moet kijken- en knijp mijn ogen dicht wanneer deze beginnen te branden door de felle zon.

Slecht idee Liz.

Ik schud mijn hoofd en duw de deuren van de ingang open en loop naar binnen.

Meteen word ik verwelkomt met het lawaai van luid gelach, geklets en waarschijnlijk een heleboel zomervakantie verhalen.

De hal is breed maar lijkt een stuk smaller door alle groepen leerlingen die bij elkaar staan.

Een zucht verlaat mijn mond en ik trek mijn tas iets hogerop mijn schouder en duw mijzelf vooruit naar mijn kluisje.

Wanneer ik mijn kluisje bereikt heb voer ik mijn code in en pak de boeken die ik voor deze dag nodig heb. Deze stop ik in mijn tas en wanneer ik mijn kluisje dicht doe spring ik in de lucht van schrik.

Twee sprankelende bruine ogen kijken naar de mijne en een gemene glimlach plaatst zichzelf op zijn lippen.

"Jij ook hallo princes." Zegt hij tegen mij en duwt zichzelf omhoog van de kluisjes af waardoor hij minstens een halve kop boven mij uit komt.

Zijn donkere haren bewegen geen moment omdat alles stijf in model staat met -van wat ik kan raden- een hele bus haarlak.

Dit dames en heren is de enige echte leider van het rugby team. Normaal gesproken zie ik hem op het veld  in zijn rugby kleren en strepen op zijn niet normaal mooie huid.

Hij heeft een enorm strakke kaaklijn waar iedereen u tegen zegt en alle schoonheden die je je zou kunnen bedenken zijn verwerkt in zijn gezicht.

Ik draai met mijn ogen en loop de andere kant op en hoor zijn voetstappen mij meteen volgen.

Wat een sukkel.

Dat lezen jullie goed. Er staat niet wat een ongelofelijke knappe goddelijke man.

Nee er staat sukkel.

Want heel eerlijk? Ondanks zijn looks veranderd dit niks aan zijn gedrag.

Ik hou mijn tas wat steviger vast over mijn schouder en maak vaart in het lopen.

"Hey Lizzy wacht!" Roept Jason en ik hoor zijn voetstappen dichterbij komen.

Wetende dat mijn conditie in geen miljoen jaren beter zou worden dan die van Jason draai ik mij met een zucht om en stop daarbij abrupt.

Niet alleen was het een slecht idee om te stoppen met lopen maar ook omdat ik op deze manier volop zijn gespierde borst knal.

"Ouch." Zeg ik zacht en voel ineens één van zijn handen mijn zij vast pakken en hij drukt mij tegen zich aan.

Een beetje ongemakkelijk van de stemming die gecreëerd wordt duw ik een pluk haar achter mijn oor en kijk hem aan.

"In dit geval is jou onhandigheid één van de meest beste kwaliteiten die je bezit." Fluistert hij in een diepe rauwe stem.

Ik slik mijn vrouwelijke hormonen gauw weg en duw me weg van zijn warmte.

"Thanks maar ik ben het in dit geval niet eens met je." Zeg ik zacht en kijk hem aan.

Zijn wenkbrauwen gaan van enthousiast naar verward en van verward naar een verwaand glimlachje.

Hij likt zijn lippen en twijfelt geen moment over zijn volgende woorden.

"Daar had je de vorige keer anders niet zoveel last van."

Mijn ogen worden groot en mijn mond valt open.