10 YEARS

02

Nagising ako nang biglang tumunog ang aking alarm. Andito parin ako sa study table ko, Oh shit! Wala pa akong naisusulat??? OMG!. Pano na? I have to do something but what can I? Kung gagawin ko to ngayon malelate ako sa klase ko. Hmm what do I do? Kailangan ko makaisip ng paraan. Kung hindi, zero na ako agad sa unang homework. Lagoooot.

After 1 hour na kakaisip ng paraan kung anong gagawin ko ay FINALLY! Pumasok ako ng di parin ito na gagawa, nag decide kasi ako na babawi nalang ako sa susunod. Andito na ako ngayon sa parking lot. I secured my car then nagsimula nakong maglakad papunta sa first floor. Wait, something creepy is in here. Parang may nakatingin sakin. Di lang ata nakatingin, parang sumunod pa ito. Lumingon ako sa aking likuran ay wala naman akong nahagilap na kung ano.

Tinuloy tuloy ko lang ang paglalakad hanggang sa may humarang sa harapan kong dalawang lalake, yung isa naka hoodie ng black and yung isa naman is naka red shirt tapos may hawak itong baseball bat.

"Hey! You're new here am I right?"

"Y-yes w-why?"

Di na sila sumagot pa at bakas sa kanilang mukha na may gagawin nga silang masama sakin. Anong gagawin ko? Should I run now? Kung papalag ako baka hospital ang abot ko neto.

Sa kakaisip, di ko namalayang nasa harap ko na sila. Pinagmasdan nila ang buo kong katawan sa pamamagitan ng pag ikot ikot sa paligid ko na para bang may hinahanap ang mga ito. Hinawakan ng isa ang braso ko at may ibinulong ito saakin.

"Rainbow"

Pagkatapos ay umalis sila na parang walang nangyari. Weird. What does rainbow mean? Anong meron sa rainbow? Lgbt? Di naman sila mukang ganon pero kahit na, kinabahan parin ako sa ano mang pede nilang gawin sakin.

I sat in class kahit na hindi ako mapag focus dahil nga sa mga nangyari kanina. Paulit ulit nalang nag ppop up sa utak ko ang mga pangyayari. Siguro na ccurious ako. Ano ba kasing meron sa rainbow? Isa lang naman ang alam kong simbolo nun, yun ay ang lgbt community.

"Is everything alright Mr. Christian?."

Nagising ako sa katotohanan, nag ddaydream nanaman pala ako. Ewan ko ba, pag may nangyayari sakin na di ko talaga ma gets it leads me into daydreaming.

"Y-yes sir"

The bell rang for our recess time. Umalis ako sa cafeteria kasama si Yuan, si Yuan na kanina ko pa pala katabi sa class kaso ngayon ko lang napansin.

Pagpasok na pagpasok namin ay bumungad samin ang napakaraming tao, mahahabang pila, pero ang nakakagulat ay parang wala kang maririnig na ingay mula sa mga tao dito. Kung magsalita sila ay sapat na ito para marinig ng tao na kausap niya.

"Go find a seat. I will be taking our orders. What do you want?"

"Uhh~ I dont know. Just order whatever you want it will be the same for me. Thanks!"

May nakita akong table na pede na ang apat na tao. Wala naman nang iba pang bakante edi doon na nga kami naupo.

"Christian?"

"Yes?"

"Earlier, it seems like something is bothering you? You can tell me, I'm a good secret keeper."

"Oh did you? I'm so sorry, it's just that when I'm on my way to our classroom,  2 weird guys approached me. They were so creepy and one of them is holding a baseball bat. I thought they will be going to hurt me but in the end the other just whispered me something. "

" OMG really? Well that was scary though. Did you hear what he said? "

" Yah. He said 'rainbow' and they went on their way like nothing happened. "

" well, that's weird I see."

Naubos ang oras namin kakaisip sa kung ano man ang ibig sabihin ng mga lalakeng nakasalamuha ko kaninang umaga.

And yah. Hanggang ngayon ay pumapasok parin sa isipan ko ang nangyari. Mag papark ba ako dun bukas? Pano kung makasalubong ko sila ulit at sa pagakakataong iyon ay may magawa silang masama sakin?

Again. I fell asleep while thinking about it. Bakit lagi nalang akong ganito? Siguro dahil nakasanayan ko nang pinagiisipan ang mga bagay na talaga namang gumugulo sa isip ko. And hanggang sa makatulog na nga ako di ko parin alam. Ambilis talaga mapasok ng isipan ko kahit na napakaliit na bagay man lang.

*Text message*

Hey! Christian!!! May good news ako sayo! :3

Nakatanggap nanaman ako ng mensahe mula sa kaibigan kong si wensay

*Text continuation*

-Anong good news. Siguraduhin mong good talaga yan ah

"Siyempre dapat may thrill. Sige hulaan mo kung anong goodnews ko."

-Papahirapan mo pa talaga ako? Osige bahala ka sa buhay mo!

"uyy teka lang ito na. The good news is, jan sa korea nag aaral yung ex mo!. Yung umaasa ka parin?"

-Wala akong panahon makipagbiruan wensay. Byee.

Totoo kaya? Dito na siya nagaaral? Sabagay meron din pala silang business dito sa korea. Hmm andito nanaman siya sa isip ko. Ahhh!!! Asan ka na ba kasi?! Miss na miss na kita! Jeco!.

I punched the wall, my bed, and I almost reaped my pillow. Naiinis ako. Naniinis ako hindi dahil sakanya kundi dahil sakin, sigurado naman kasing naka move on na yung tao pero bakit umaasa parin ako!. Ang bigat bigat nanaman tuloy ng pakiramdam ko!.

Uniyak ko lang ng iniyak ang sarili ko hanggang sa kinuha ko na ang phone ko at nagsimula akong hanapin ang account niya sa facebook. Baka sakaling naghihintay din siya. Naghihintay para magtagpo ulit kami.

Nahanap ang account niya ngunit hindi ko magawang pindutin ang message button kahit na gustong gusto na suyang makausap. Gusto kong maitanong kung okay lang ba siya? Kamusta na siya? Namimiss niya din ba ako tulad ng nararamdaman ko sakanya? Siguro hindi ko magawa dahil nga natatakot ako. Natatakot ako dahil baka wala na palang siyang pake sakin. Na kapag nabasa niya ang mensahe ko ay hindi niya lang ito pansinin.

As usual I fell asleep without knowing it.

SO THIS IS IT FOR THE UPDATE GUYS! HOPE YOU ENJOYED IT. DON'T FORGET TO VOTE AND TO EXPRESS WHAT YOU FEEL ABOUT THE STORY IN THE COMMENT SECTION👏