Kiedy smutny nad Tella siedziałem jeziorem
Ty przyleciałaś do mnie z dalekiej krainy,
Jak przywabiony gołąb białością smutnego
Ptaka na pustym domie... i długo nas ludzie
Widzieli nad jeziorem — dumających razem,
Nie wiedząc, żeśmy w toniach błękitnych szukali,
Gwiazdeczki szczęścia, bardzo dawno utraconej...
Nie wiem, czyś ją znalazła bezemnie... czy jeszcze
Smutną pod płaczącemi wierzbami zastaje
Biały księżyc... O moja miła siostro duszy!
Jak ci zimno być musi... we wrześniowych nocach
Oświeconej czerwonym światełkiem kominu,
W którym wilgotne płaczą gałęzie... W Szwajcarów
Ziemi łuk dawny Tella, jaśniejszy niż słońce
Przez sześć miesięcy roku... Jam się bardzo zręcznie
Zimie sypiącej za mną śniegami wywinął,
Słońce błyszczy mi złote — mógłbym tobie posłać
Zamiast zwiędłej rozmowy — pod myślącem słońcem
Róże dziś rozwinięte i świeże... myślące ...
CZYTASZ
❝ᴊᴜʟɪᴜꜱᴢ ꜱŁᴏᴡᴀᴄᴋɪ 𝚠𝚒𝚎𝚛𝚜𝚣𝚎❞
Poetryᴡɪᴇʀꜱᴢᴇ, ᴋᴛÓʀᴇ ᴛᴜᴛᴀᴊ ᴢɴᴀᴊᴅᴢɪᴇꜱᴢ: - ꜱᴏɴᴇᴛ - ᴅᴏ ʟᴜᴅᴡɪᴋᴀ ꜱᴢᴘɪᴛᴢɴᴀɢʟᴀ -ᴏᴅᴀ ᴅᴏ ᴡᴏʟɴᴏŚᴄɪ - ʜʏᴍɴ [ ʙᴏɢᴀʀᴏᴅᴢɪᴄᴏ, ᴅᴢɪᴇᴡɪᴄᴏ! ] - ᴅᴏ ᴍɪᴄʜᴀŁᴀ ʀᴏʟᴀ ꜱᴋɪʙɪᴄᴋɪᴇɢᴏ - ᴘᴀʀʏŻ - ᴅᴜᴍᴀ ᴏ ᴡᴀᴄŁᴀᴡɪᴇ ʀᴢᴇᴡᴜꜱᴋɪᴍ - ᴡ ꜱᴢᴛᴀᴍʙᴜᴄʜᴜ ᴍᴀʀɪɪ ᴡŁᴏᴅᴢɪŃꜱᴋɪᴇᴊ - ʀᴏᴢŁĄᴄᴢᴇɴɪᴇ - ʀᴢʏᴍ - ꜱᴜᴍɪᴇɴ...
