Kyra

Hoofdstuk 1

     Als Kyra's voeten de grond eenmaal weer raken, blaast ze eindelijk de adem uit waarvan ze niet eens wist dat ze het inhield. Vliegen is niet haar ding. Ze had een aantal uur geleden het goedkoopste ticket naar Schotland gekocht op het vliegveld. Ze was de gelukkige dame die tussen twee mannen kwam te zitten, die het al niet zo grote vliegtuig nog krapper lieten lijken. Ze had de hele vlucht naar de wc gemoeten, maar was niet in staat om zich tussen de twee mannen uit te wurmen.
     Ze steekt haar beide armen door de lussen van haar rugzak – de enige bagage die ze mee heeft, en vouwt de kaart van Schotland uit, die ze 'per ongeluk' uit de atlas van het weeshuis gescheurd heeft. Ze had het plaatsje Gerlanos op Google Maps opgezocht op een van de computers op school en het plaatsje vervolgens aangegeven op haar kaart. Het is ontzettend klein en volgens Google gaat er geen openbaar vervoer naar toe. Aangezien taxi's vaak veel te duur zijn, is de benenwagen de enige optie die overblijft. Ze weet niet hoe lang ze precies zal moeten lopen. Ze kan alleen maar hopen dat Cian er nog steeds woont.
     Ze stapt de nevel in die rond het vliegveld hangt. Dit is de eerste keer dat Kyra weg is van het weeshuis. Een gevoel van vrijheid overspoelt haar.
    In de verte ziet ze een groep paarden staan, die er aardig verwaarloosd uit zien. Nieuwsgierig loopt ze hun kant op. Een van de paarden hinnikt enthousiast als ze dichterbij komt en voorzichtig aait Kyra het hoofd.
     'Aanraken is haar kopen, normaal gesproken 2500, maar voor toeristen 2000.'
     Geschrokken trekt Kyra haar hand terug. De man heeft een zwaar schots accent, maar Kyra heeft een grote Engelse woordenschat en kan de man daarom goed verstaan.
     Verontwaardigt kijkt ze de man aan. 'Ze zijn hartstikke verwaarloosd! Ze zijn vast ook heel schuw. Deze paarden zijn nooit zo veel geld waard!'
     De man kijkt haar woedend aan. 'Wie denk je dat je bent, missy?'
      Kyra steekt haar neus in de lucht en wil hem net op zijn plaats zetten, wanneer een stem van de andere kant van de groep paarden de man zijn aandacht trekt. Hij werpt nog een boze blik over zijn schouder, waarna hij naar de andere kant loopt.
     Even overweegt Kyra haar kansen. Een paard zou haar reis veel korter maken, plus zij zal veel beter voor het paard zorgen. Het paard kijkt haar met een scheef hoofd aan alsof ze wil zeggen 'waar wacht je nog op?'. Kyra werpt nog één blik op de plek waar de man is verdwenen, en maakt het touw om de nek van het paard los van de paal waar ze aan vast zit.
     'Op hoop van zegen', zegt ze met een laatste blik op de man.
     Ze springt op de rug van het paard en zet haar hakken stevig in de flanken. Het paard gaat er als een speer vandoor. Kyra kan zich nog maar net vastklemmen. Ze hoort de man schreeuwen achter haar, maar ze is al te ver weg. Met een grote glimlach spoort ze het paard nog eens aan.

     Ze heeft geen idee hoe lang ze al rijdt over de oneindig lange vlaktes, maar na een lange tijd ziet ze in de verte een houten huisje opdoemen. Een gevoel van blijdschap verspreidt zich door haar lichaam en tevreden spoort ze haar paard nog een laatste keer aan. Kyra heeft het gevoel alsof ze het paard al jaren kent. Ze klopt haar op haar bezwete hals. Op het huisje staat een bliksemafleider in de vorm van een ster. Opeens schiet haar een naam te binnen
     'Wat dacht je ervan dat ik je Streya, oftewel ster noem?'
     Het paard hinnikt opgetogen, alsof ze haar verstaat. Tevreden glimlacht Kyra.
     'Leuk je te ontmoeten Streya, ik ben Kyra.'
     Als ze vlakbij het huisje zijn slaat de ongerustheid toe. Het houten huisje ziet er vervallen uit, met klimop dat langs de muren omhoog groeit. Weifelend daalt ze van Streya's rug af. Ze bindt haar touw vast aan een balk die er speciaal voor lijkt te staan.
     'Ik regel zo wat water en eten voor je oké?' fluistert ze zacht, voordat ze dichter naar het huisje toe loopt. Van afstand is het lastig om te zien waar de ingang is, maar na een aantal rondjes om het huisje gelopen te hebben, ziet ze eindelijk de contouren van een deur. Ze heft haar vuist om op de deur te kloppen, maar stopt. Wat doet ze hier eigenlijk? Hoe gaat ze de man ooit uitleggen wat er gebeurd is? Wat als hij hier niet eens is?
     Dan vliegt de deur opeens open. Een klein mannetje met een soort monnik gewaad aan kijkt haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. Zijn groene ogen bekijken haar kort van top tot teen, waarna hij snuift en langs haar heen het huisje uitloopt. Verbaast knippert Kyra met haar ogen. De man keek haar letterlijk alleen aan en snóóf om haar. Wat ontzettend onbeleefd van hem! Verontwaardigt draait Kyra zich om en beent achter hem aan.
     'Uh hallo?! Bent u Cian?'
     Op het moment dat de woorden haar mond verlaten bedenkt ze dat ze Nederlands heeft gesproken. Ze schraapt haar keel en herhaalt haar woorden, maar deze keer in het Engels. De man blijft even hard doorlopen en draait zich niet eens naar haar om als hij haar antwoord geeft.
     'Ligt eraan wie het vraagt,' antwoord hij in het Engels, 'en ik versta ook Nederlands,' vervolgt hij in het Nederlands.
     Opnieuw is Kyra enigszins van haar stuk gebracht. Hoe moet ze deze man vertellen wat ze hier doet als hij haar niet eens aankijkt? Ze weet zeker dat hij niet van plan is om langzamer te gaan lopen en dus besluit ze maar gewoon haar verhaal te doen.
     'Ik ben Kyra en ik ben hier om uw hulp te vragen,' begint Kyra voorzichtig. 'een aantal weken geleden gebeurde er iets raars en ik hoop dat u mij misschien kunt uitleggen wat ik precies deed en wat er gebeurde. Het zit namelijk zo dat-'
     'Sorry, ik kan je niet helpen,' volgt er kortaf uit Cian's mond.
     Hij stopt opeens met lopen, waardoor Kyra bijna tegen hem op botst. Hij mompelt wat, bukt zich en plukt wat dor geworden gras. Hij draait zich op zijn hakken om en loopt weer terug richting zijn huisje. Opnieuw zet Kyra de achtervolging in.
     'Alstublieft, er is niemand anders die me kan helpen!'
     De man werpt een snelle blik over zijn schouder naar haar, maar blijft lopen.
     'Ik weet niet wat je denkt gezien te hebben, maar het zal vast niets zijn. Als je zo'n gek bent die denkt dat aliens bestaan; ik kan je niet verder helpen. Ik ben al jaren gestopt met het helpen van mensen die denken dat ze paranormaal zijn of iets dergelijks. Als dat alles was, tot ziens.'
     Cian versnelt nog meer en gaat het huisje binnen. Hij laat de deur achter zich dichtvallen, maar Kyra steekt er een voet tussen. Ze is woedend. Deze man kent haar niet eens, maar trekt al meteen oordelen over haar!
     'Fine. Ik wil alleen nog even zeggen dat u echt asociaal-'
     'Tot ziens,' zegt hij op enigszins dringende toon.
     Hij is op een stoel gaan zitten en staart gebiologeerd naar het dorre gras. Deze idioot staart alleen maar naar het gras terwijl zij zijn hulp nodig heeft! Ze staart woedend naar het bundeltje gras. Opeens ontstaat er een vlammetje in het gras. Cian deinst geschrokken achteruit en draait zijn hoofd naar Kyra. Kyra staart verbaasd naar het gras. Deed zij dit?
     Ze knippert een paar keer met haar ogen terwijl het vuur zich verder verspreidt. De paniek slaat toe. Het hele huisje is van hout, straks brandt het af door haar toedoen! Geschrokken kijkt ze naar Cian, maar die heeft alleen maar oog voor haar. Hij houdt zijn hoofd een beetje schuin terwijl de oude man elke centimeter van haar gezicht lijkt te bestuderen.
     'Het vuur verspreidt zich! Heeft u een brandblusser of iets... Iets waarmee... We moeten het vuur uitmaken!'
     De woorden komen in horten uit haar mond. Het lijkt alsof de rook in haar hersenen is binnengedrongen. Ze kan niet meer helder nadenken.
     Zonder dat Cian zijn ogen ook maar een seconde van haar gezicht af laat gaan, dooft het vuur opeens met een sissend geluid. Verbaasd kijkt Kyra van het uitdovende vuur naar Cian.
     'Hoe deed u-'
     'Ik heb besloten je les te geven. Je kamer is door die deur daar,' Cian wijst naar de tweede deur vanaf de deur waardoor Kyra binnengekomen is. 'We beginnen morgen, er staat nog wat eten in die pan als je honger hebt. Hooi voor je paard kun je achter het huis vinden, net zoals een kraan om het dier te drinken te geven.'
     Zonder nog iets anders te zeggen verdwijnt hij door de andere deur in het vertrek.
     Opnieuw knippert Kyra verbaast met haar ogen. Wat is er zo net gebeurd?
     Ze laat haar rugzak naast zich vallen en zet zichzelf neer op een van de twee stoelen in het huis, waarna ze de ruimte in zich op neemt. Het huisje is groter dan het vanbuiten lijkt. Het bestaat uit één verdieping, met twee deuren aan de linkerkant van het vertrek. De kamer waarin Kyra zich nu bevindt bestaat uit een houten tafel – een zwart geblakerde plek siert nu het nog gave blad, met twee houten stoelen eromheen. De muren zijn versierd met allerlei planken en rekjes met soorten kruiden.
     Kyra staat op om het van dichterbij te bekijken, maar ze herkent de namen op de potjes niet. Het keukentje is klein, er is een klein aanrechtje dat vol staat met vieze borden, pannen en kommen, een oven en een fornuis waarop nog een enkele pan staat. Nieuwsgierig tilt ze het deksel op. De brij die in de pan zit ziet er niet erg smakelijk uit, maar Kyra's maag knort desalniettemin. Boven het aanrecht bevinden zich twee kastjes, waar naast een paar muizenkeutels niets meer ligt. Kyra pakt één van de kommen van het aanrecht die er het schoonst uit ziet en maakt het nog even schoon met haar shirt.
     'That'll have to do,' zucht Kyra. Ze schept een beetje van de brij in haar kom en drinkt het in een teug leeg. Ondanks de dikke structuur van de brij, is de smaak niet verkeerd. Ze schept zichzelf nog een keer op en nadat ze ook deze portie opheeft, begeeft ze zich naar buiten.
     Streya staat rustig te grazen, maar haar hoofd schiet omhoog als ze Kyra aan hoort komen. Kyra glimlacht vriendelijk naar Streya, die weer doorgaat met grazen. Kyra loopt door naar de achterkant van het huis, waar enkele bomen staan en een aantal stompjes waar vroeger bomen stonden. Er ligt een bijl met een aantal houtblokken ernaast. Zou Cian dit hout in stukken gehakt hebben? Hij ziet er te oud uit om dat nog aan te kunnen.
     Naast de houtblokken ligt een grote stapel hooi. Kyra zet haar kom neer, waarna ze haar armen vult met hooi en terugloopt naar Streya, die enthousiast hinnikt als ze haar aan ziet komen. Kyra laat het hooi uit haar armen op de grond vallen en Streya begint meteen te eten. Kyra geeft haar een klopje op haar hals.
     'Ik kom zo terug met wat drinken.'
     Ze draait zich weer om en loopt terug naar de achterkant van het huis, waar ze al snel een zilverkleurige kraan ziet. Ze spoelt haar kom een aantal keren om, waarna ze de kom vult met water en een aantal gulzige slokken neemt. Ze had meer dorst dan ze dacht. Ze vult de kom en loopt terug naar Streya met de buit.
     Ondanks dat het al donker is, is de vlakte redelijk goed verlicht. Er is geen wolkje aan de hemel, waardoor de maan en de sterren de hemel verlichten. Kyra heeft altijd al van de sterren en maan gehouden. Het maakte haar altijd al rustig, doordat dezelfde maan en dezelfde sterren op elke plek te zien zijn.
     De vlakte lijkt eindeloos door te lopen, op sommige plekken groener dan andere. Op sommige plekken is het gras erg dor, wat Kyra niet goed begrijpt. Ze heeft altijd vernomen dat de zon niet veel schijnt in Schotland, maar dat het wel erg vaak regent. Het gras zou dan toch overal even groen of even dor moeten zijn?
     De goudbruine merrie hinnikt ongeduldig. Kyra zet de kom met water snel voor haar neer en Streya begint tevreden te drinken. Kyra aait haar nog even over haar hals en begeeft zich dan terug naar binnen.
     Ze twijfelt even of ze op de eerste deur – de deur waar Cian door is verdwenen, moet kloppen, maar ze besluit het niet te doen. Ze opent de tweede deur, die toegang geeft tot een klein kamertje met een bed en een klein bureautje met een houten stoel ervoor.
     Ze zet haar rugzak op de houten stoel en laat zich vermoeid op haar bed vallen. Ze voelt haar oogleden zwaar worden en voor ze het weet is ze verwikkeld in een droomloze slaap.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Enjoy :)