Umut Yıldız'ı (Texting)

0.7

"Yeter artık yeter! Bıktım hepinizden anlıyor musun bıktım."

"Bıktıysan defol git o zaman Allah'ın cezası adam! Ne duruyorsun?"

Annemle babamın bağırışları tüm evi inletirken ben kulağımdaki kulaklıklarla camdan dışarı seyrediyordum. Müzik son ses açıktı ama yinede kavga sesleri kulağıma kadar geliyordu.

Annem, özel bir hastanede çalışan Kadın Doğum Uzmanıydı. Babam ise ünlü bir iş adamının avukatlığını yapıyordu.

Yıllar önce ortak bir arkadaşları sayesinde tanışıp anlaşıp mantık evliliği yapmışlar ve evliliklerinden birkaç sene sonra Mert ve ben dünyaya gelmişiz.

Başta herşey normal giderken biz 10 yaşımıza geldiğimizde babam eve geç gelmeye başlamış. Annem ilk başta babamın dediklerine inanıp onun iş için geç geldiğini sanmış. Ama bu durum uzun zaman böyle sürünce annem şüphelenmiş ve bir gün babamın iş çıkışına gitmiş. Babam normal iş saatinde işten çıkmış ama eve gelmek yerine arabayı başka bir yere sürmüş. Annem de peşinde tabii. Bir süre sonra babam lüks bir evin önünde durmuş ve kendi anahtarıyla eve girmiş.

Annem önce beklemiş, hemen kötü şeyler düşünmemek için ama babam evden çıkmayınca gitmiş ve kapıyı çalmış. Kapıyı açan kişi sarışın ve genç bir kadınmış. Üzerinde babamın az önce giydiği gömleği ile.

Tabii gördüğü an olayı anlamış ve orayı terk etmiş. Sonrasında babama boşanma davası açmış. Babam ise bir sevgilisi olduğu halde boşanmayı reddetmiş. Bir süre öyle devam ettirmişler ama annem yine boşanmaya çalışmış tabii. Sonra babam o kadından ayrılmış ve anneme geri dönmek istemiş. Annem başta istememiş ama babam o kadar dil döküp özür dilemişki annem de sırf bizim için kabul etmiş.

Biz 16 yaşımıza geldiğimizde ise aralarındaki sorunlar tekrar başladı. 1 yıl boyunca da devam etti. Durumları da şuanki gibi.

Bu duruma artık o kadar alışmıştımki onların tartışmaları günlük rutin gibi geliyordu bana. Takmıyordum artık. Ya da öyle yapmaya çalışıyordum bilmiyorum.

Ama beni en çok üzen ve yaralayan babamın geçen gün bana kurduğu cümle olmuştu.

Hâlâ söyledikleri kulağımda yankılanıyordu ve söylediklerini bir tek Gizem biliyordu. Mert'in haberi yoktu ve bilmesini asla istemiyordum. Ben onun yerine de üzülüyordum nasıl olsa.

"Annenle evlenmek başlı başına hatayken siz benim yaptığım en büyük ikinci hatamsınız!"