Neli teyze orta yaşlarda,hayat dolu ve gayet bakımlı bir kadındı.Hayatını Grandin'e adamak ona inanılmayacak kadar huzur ve mutluluk veriyordu ama kolay değildi hem anne,hem baba ve hem kardeş olan, daha hayatının baharında gencecik yaşta iken bırakılan o kızı tekrar çocukluğuna döndürmek gerçekten kolay değildi..
Grandi çok iyi biliyordu ki hayatta ki en kötü şey mutluluktu.Hayat ona en acı gerçekleriyle bunu anlatmıştı.
Gülmek neydi ? Nasıl bir şeydi..
Uzun bir süre boyunca bunu bilemedi,anlayamadı ve gülmedi..
Her kapı zilinde yüreği bedenine sığmayacak kadar heyecanlanırdı .Her kapı sesinde ailesini beklerdi.
Deniz kenarında küçük bir sahil kasabasına yerleştiler günler öylece gelip giderken yavaş yavaş herşey sanki yoluna girmeye başlıyordu ama o gün olan oldu ve Grandi bir gece yarısı uyandı. O sadece uyandı..
- Bu sesler de nedir? Bu gürültüyü kim çıkarıyor!
Neli teyze neredesin ben neredeyim odada kim var! Tanrım çıldırmak üzereyim ne olur koru tanrım beni ne olur !
Duydugum bu sesleri anlamıyor, yatak örtümün altında boğuluyor, ölüyordum.
Grandi bütün hayatının acısını ızdırabını işte şimdi tam anlamıyla çekiyordu. Sesler vardı evet ama sadece kendi duyuyordu..
Birden üstündeki örtüyü attı ve odanın ışıklarını yaktı ama odada kendinden başka hiç kimse yoktu...
