The truth

Hoofdstuk 3

Op dit moment zat ik in mijn periode 2 op school dit was rond april-mei. Voor mij werd het steeds drukker en het einde van hao 2 stond op mij te wachten. Maar na dat ik dit had gehoord lukte niks meer. Ik was klaar met alles en ik wou er niet meer zijn, omdat ik dacht waarom moet mij dit nou weer overkomen en ik vroeg me af of het niet beter was als ik er niet meer was. Na dat mijn zus was gediagnostiseerd met boulimia nervosa vond ik het tijd dat mensen mijn verhaal leerde kennen dus ik begon het tegen een paar mensen te vertellen.

Het was maandag en ik voelde me nog steeds rot over wat ik te horen had gekregen. Ik fietste heen met Romee en ze zag dat er iets aan de hand was met mij dus ik zei "Romee ik moet je iets vertellen en ik vind het lastig om te zeggen" ze zei "Jade je weet dat je alles tegen mij kan zeggen". Ik begon te praten "oké het begon zaterdag, ik ging naar bed en ik zat dat Rosalie zat te huilen en........." Ik had het hele verhaal uitgelegd en ze schrok er zelf ook van. Het was zo moeilijk voor mij om te vertellen dat ik tranen in mijn ogen begon te krijgen en zo erg dat ik bijna begon te huilen. De hele weg naar school hadden we het erover dat we het niet zagen maar het ergen was nog dat ik het eigenlijk al vanaf het begin wist. Op school werd het moeilijk voor mij om te concentreren en mijn vriendinnen wisten niet of ze aan mij moesten vragen of het met mij ging. Natuurlijk de enige die wist dat het niet goed ging was Romee. Als ze het aan mij vroegen zei ik "het gaat goed, er is niks aan de hand, hoezo?" ze vroegen nooit door als ik zei het gaat wel maar ze zeiden niet van "ooh want het lijkt zo omdat je best verdrietig kijk".