Maskesizler

Uyandığında işe gitmek için gece alarm kurduğu telefonu çalıyordu . İstanbul gibi bir metropolde trafik denen lanet şey olduğu için daha hava aydınlanmadan yola koyulmak zorundaydı . Kalktı yüzünü yıkamak için lavaboya girdi . Çıktığında mutfakta onun için gecesini gündüzünü feda eden annesini gördü . Kahvaltıyı hazırlamıştı . Oğlu Yelkin'in yanağına bir öpücük kondurdu ve uyumak için odasına gitti . Yelkin alışık olduğundan zor olmasa gerek bu saattlerde uyanmasına karşın dinç duruyordu . Kahvaltısını yaptı üstünü değiştirmek için odasına gitti . Bir kıyafetlerine baktı bir yatağına . Yatağı ona çok tatlı geliyordu :) Yatağına girdi kış olduğu için yorganı boğazına kadar çekti ve iş güç umrunda değilmiş gibi uyumaya başladı . Uyandığında annesi yanındaydı "Yelkin kaaaaalk" diye bağırıyordu . Yelkin sonunda annesinin sesini duyabilmişti . "Ne var anne ?" demeye kalmadan dışarıdan gelen çığlık sesleriyle irkildi . "Bu sesde neyin nesi lan ?" . Annesi bir şeyler anlatmaya çalışıyordu ama Yelkin duymuyordu . Camdan dışarıya baktı , baktı , bir daha baktı . Dışarıda 7-8 tane ceset vardı . Caddenin bazı bölümlerinde arabaların alarmları ötüyordu . Gözünü bir o sokağa bir bu sokağa çeviriyordu . O an dikkatini bir şey çekti . Cesetler dirilmeye başlıyordu . Gözlerini kapattı , tekrar açtı . Tekrar kapattı tekrar açtı . Değişen bir şey yoktu . O an kendisinin bile irkileceği bir şekilde bağırdı . "Hassiktirr"