You are the closest to heaven I will ever be.

Hoofdstuk 2. De kleedkamers

Thomas

Stelletje koeien. Denk ik in mezelf terwijl ik in de nieuwe hallen rondloop van de universiteit. Verschrikkelijk zeg. "Hey, heb je hulp nodig?" Serena voegt zich naast me. Bah irritant mens. "Wat wil je? Ben je Maxine kwijt?" Vraag ik haar geïrriteerd. "Ja, ze rijdt altijd met jou mee - toch?" Vraagt ze me, haar ogen fonkelen. Ze kijkt me aan alsof ze me probeert uit te kleden. Ik draai me richting haar en zucht geïrriteerd. "Luister Hermelien. Ga alsjeblieft ergens anders spelen. Want zoals je ziet, heb ik het nogal druk!" Wat gekwetst blijft ze achter.

Ik loop mijn college binnen en zet me neer naast een lange blondine, ze staart direct mijn kant op en begint te glimlachen. "Hey, mijn naam is Megan! Aanvoerder van de cheerleaders, jij hebt vast zin om je bij ons basketbalteam te voegen." Ik grijns naar haar en knik. "Klinkt heerlijk." Antwoord ik haar. Ze pakt mijn hand tussen haar vingers en begint haar nummer op te schrijven waar naar ze zachtjes over mijn hand heen blaast. Oh meid, wat zou ik jou graag nemen naar een wedstrijd. Opnieuw grijns ik naar haar - ze kijkt me veelbelovend aan. Ze wist al precies wat er zou gaan gebeuren.
"Hier zijn de kleedkamers." Zegt ze zachtjes ik druk haar tegen de muur aan en til haar omhoog. Ze hangt haar handen om mijn nek heen en begint me te kussen. Zachtjes kreunt ze. "Hallo?" Klinkt een zachte stem achter me. Ik druk mijn hand op Megans mond en druk haar zachtjes dichter tegen de muur. "Sst." Fluister ik naar haar en loop een stukje naar achteren. Maxine kijkt wat om zich heen, twijfelend laat ze haar handdoek vallen om zich om te gaan kleden. Ik staar naar haar lichaam, even kan ik mijn ogen niet van haar af houden. "Wie is het?" Megan tikt op mijn schouder. Ik keer me terug naar haar om en glimlach. "Leraar, later schatje." Ik druk een kusje op haar wang en verdwijn via het zijraam weer naar buiten.

Zenuwachtig tik ik op het stuur van mijn auto. Schiet op mens. Vanuit de verte zie ik Maxine aan komen rennen. Ze trekt de deur van de auto open en zet zichzelf gehaast naast me neer, haar borstkas beweegt zich razendsnel heen en weer. Even denk ik terug aan het moment in de kleedkamers. Ik wrijf door mijn haren heen en staar haar woedend aan, ze kijkt me terug aan met haar felgroene ogen. "Het spijt me Thomas... echt." Ze staart naar beneden naar haar vingers. Gehaast rij ik de auto achteruit en rijd in top snelheid richting huis.

Maxine

"Max? Kan ik je even spreken?" Ik draai me om en staar in de waterige ogen van Serena. "Ja, tuurlijk." Antwoord ik haar, ze zet zichzelf naast me neer en neemt een diepe zucht. "Ik kwam Thomas tegen vanochtend en ik heb gedaan wat je me vertelde, als je iemand leuk vindt moet je erop af stappen en tegen hem praten maar..." Wacht even - je vindt Thomas leuk? Hm, ja hij zag er leuk uit maar zijn innerlijk was stukken minder. "Hij noemde me Hermelien, die stomme chick van de Harry Potter films." Ik schiet even in de lach. "Sorry, het gaat niet om jou Sereen, maar dat was alles wat hij kon bedenken? Joh, laat je niet tergen door zo iemand. Over een paar jaar zit hij in de bak en dan hebben we een goed beroep." Ik draai me terug naar mijn computer en zet mijn hoofdtelefoon op. Focussend op mijn colleges.

"Oké! Vandaag gaan we sets zwemmen. Maxine?" Ik doe een stap naar voren en knikt naar mevrouw Taylor. "Laat jij ze even zien how it is done." Ik hoor achter me gefluister van een aantal gasten. Ik besluit ze te negeren en spring in het water.

"Maxine is het?" Ik draai me om en kijk naar Jorin. Een van de basketbal aanvoerders. Nooit had hij iets tegen me gezegd, hij glimlacht breed en wrijft door zijn donkere haren heen - alsof dat me wat zou doen. "Je bent me nog nooit zo opgevallen maar wauw, wat kun je zwemmen. Misschien kun je ook iets anders proberen, cheerleading misschien?" De andere jongens gniffelen achter hem. Was hij nu serieus of was dit een grap? "Jorin, ik denk het niet." Ik loop met mijn natte lichaam langs hem heen en loop richting de kleedkamers. Geïrriteerd stap ik in de douche. Wie dacht hij wel niet dat hij was? We waren bijna volwassene en toch leek het af en toe of je je nog op de middelbare school bevond. Met al de kliekjes en hetzelfde oude gedoe. Altijd. Ik sla mijn handdoek om me heen en loop richting mijn kluisje, ik hoor wat gerommel. "Hallo?" Roep ik door de kleedkamer heen. Ik kijk even, maar niemand. Ik laat mijn handdoek vallen en begin me haastig om te kleden. "Maxine, Maxine Maxine." Klinkt Megans' irritante stem achter me. Ik draai me naar haar om - ze was vast aan het vrijen geweest met iemand hier wat was anders haar reden hier te zijn? "Welke sport was je nu weer aan het uitoefenen hierachter?" Vraag ik haar en frons naar haar. "Een sport die jij nog niet hebt beoefend, maagd." Grijnst ze naar me en plukt even aan mijn haren. "Bah. Kijk maar uit dat je hier niet teveel bacillen oploopt." Ik trek mijn tas omhoog en gooi deze over mijn schouder heen. "Oh nee nee." Zegt ze en drukt me tegen mijn kluisje aan. "Ik moet ergens heen." Antwoord ik terug. "Dat geloof ik, vertel je alsjeblieft tegen je nieuwe broertje dat ik op hem wacht?" Ze likt met haar tong over mijn wang heen en verdwijnt dan uit de kleedkamer. Gehaast ren ik de parkeerplaats op, Thomas ging me vermoorden. Ik zie hem zitten in zijn auto en ren gehaast naar hem toe, ik trek de autodeur open en ga gehaast naast hem zitten. Even moet ik op adem komen, ik kijk hem aan. Jij en Megan, waarom? "Het spijt me Thomas... echt." Breng ik zachtjes naar hem uit. Hij staart me enkel aan. Geen antwoord. Ik kijk gauw van hem weg. Wat ongemakkelijk.