Chapter 1

8 0 0
                                    


"All my life I've been good to you! Lahat binigay ko sayo! And this is how you repay me?! By ruining our family?! How can you be so selfish?!"

"Oo Norman! You gave me everything! Pero kahit kailan hindi ko hiningi ang mga materyal na bagay mula sayo! Hindi kita pinakasalan para sa pera. You're love was always enough for me. But you weren't there for me at times I need you the most!"


I never did understood my mom and dad. Kung bakit kelangan pa humantong sa ganun ang pamilya namin. Pwede naman sigurong pag usapan. Pero may mga bagay lang talaga siguro na kahit anong gawin natin ay di talaga mapapasaatin.

Napabuntong hininga nalang ako habang gumagawa ng assignments dito sa library.

I always loved the vibe of the library.

Tahimik. Malamig. Not crowded. And full of books.

I kind of consider myself a bookworm. Doon ko nalang kasi binubuhos lahat ng atensyon ko kesa naman sa bagay na wala namang naitutulong sakin.

Books gives me peace.

Kung ang iba sumasakit ulo nila kapag nagbabasa. Ako naman. Mas pumapayapa ang isip ko kapag nagbabasa ako.

Reading takes me to faraway places and new adventures that helps me forget, even just for a little while, all my problems in life.

"Hoy panget!"

I look up and saw the reasons for my problems so far here in school.

Tumabi sya sakin at agad na inakbayan ako habang nanatiling nakatayo ang dalawa nyang kasama.

"Ano? Tapos mo na kami gawan ng assignment? Maya-maya magsisimula na ang klase namin. Wag mo akong paghintayin kung ayaw mong mabasag yang pangit mong mukha."

Pabulong nyang sabi sakin habang mahigpit at mabigat ang pagkakaakbay sa balikat ko. Nakita ko namang nakangisi yung dalawang kasama nya sa harap ko.

I handed over there assignments.

"Tapos na kanina pa," I said calmly.

"Tsk. Hindi ko ata gusto ang tono ng pananalita mo. Parang nanunumbat ka ata na ikaw ang pinaghintay namin" he said as he snatched the papers on my hand.

"I never said th-"

Bigla syang tumayo at bumulong sakin na may halong panunuya.

"See you later moron. Don't you dare try to run away later. Kung ayaw mong mas madagdagan pa ang gagawin ko sayo"

I sighed as I saw them walk out.

Jake Alomania. The very name I hate. Lalo na ang nagmamay-ari nun.

Ever since highschool he was popular. Not only was he rich but he was also good looking. As what I heared from girls in our classrooms.

I stood up from my seat and walked out of the library.

Kelangan ko pang pumasok. May long quiz daw kami sa pag kakatanda ko.

I always hated Jake.

Sarap sapakin. Kung sana kaya ko lang gawin yun.

Always hated his guts. His confidence. His angst. His attitude.

Because I know unconsciously. I wanted to be like him.

Not his bad attitude towards others below him but his confidence.

I wanted to be confident my whole life. But things just don't go the way we want them to.

I have a very low self esteem. Siguro after what happened to my family back then I became stoic with everything and to everyone around me.

As I entered my classroom I can already hear their laughs and jokes about me.

Payatot. Weirdo. Nerd.

Yeah. Whatever. Nasanay narin siguro ako after how many years na paulit ulit nila yung pinapamukha sakin.

As I sat on my chair I heard something crack and felt a cold slimy thing just as I sat down.

An egg.

Ako naman pinagtripan nila.

Alangan naman kasi ang prof. Edi ako nalang.

I guess I really am weird.

Namanhid narin siguro ako sa lahat ng pantitrip at panlalait nila.

I'm skinny. Pero di naman yung tipong parang matutumba na agad kapag may malakas na ihip ng hangin.

I wear loose clothes kasi dun ako mas kumportable. Pero baduy tignan sa iba.

Di naman kasi ako maarte sa damit. Kung ano ang unang mahawakan ng kamay ko sa cabinet, yun narin ang susuotin ko.

Di naman ako talagang nerd na may braces at malaking salamin sa mata. I just love reading books.

Gusto ko rin na natatabunan ng buhok ko yung mga mata ko lalo na kapag nakayuko ako.

Maybe that's why they call me a creep or a weirdo dahil sa style ng buhok ko.

Di naman sobrang haba. Tama lang ang haba para matakpan ng kaunti ang sa bandang mata ko.

I don't talk too much.

Kung magsasalita lang siguro ako ng mahaba ay kapag nag rerecite sa klase.

Maliban sa mga sagot ko tuwing may recitation at tuwing my quiz at exam, I'm not confident with other things.

I'm not rich.

I'm not handsome.

I'm just a weird, nerdy, creep who goes by the name ..

Clyde Collins Donohue

..


Hey guys

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Hey guys. Ito yung buhok ni Clyde okay? Not too long but not too short. Tamang tama lang na matakpan yung bandang mata nya.

Okay? Okay. ♡

I'm bored. Can you be mine? Where stories live. Discover now