Story of us (on Going)

Chapter 2:

Sasha's POV

Nang nagising ako kaumagahan, bigla akong nagstretch-up, dumiretso ng banyo at naligo, nagbihis at bumaba. Nang pumunta ako ng kusina nakita ko si mama na nagprepare ng pagkain namin. Umupo na kaming dalawa.

“kumusta ka?” sabi nya sakin. With her angelic face. Alam ko kung saan ako nagmana! #XDee

“okay lang po.” Maikli kong sabi sabay nguya ng pagkain

“Mukhang nagenjoy ka talaga kagabi ah.” Tapos tumingin pa sya sa may sala. At nakita ko na nakakalat pa yung mga paper bags. Nakalimutan ko’ng iligpit yung kalat ko kagabi. Antok na antok na talaga kasi ako kahapon.

“hehehe, di naman masyado.liligpitin ko po” sabi ko sa kanya sabay gulp ko.

“so okay ka na at ready ka na?” tanonbg nya sakin.

“ready at okay sa alin ma?” taka kong tanong.

“na magaral ka sa G.U (galaxy university)” sabi nya.

“Ma. Napagusapan na natin yan diba? Di ako magaaral sa-” she cut me off.

“Please. Anak, just once dear. Give your mother her last wish. Yan lang ang tanging pangarap ko para sayo, para sa inyo ni gerald.” At dinamay pa nya si gerald dito ha? Matinde!

Naaalala ko tuloy na since bata pa talaga ako, pinupush nya talagang makapagaral ako sa Galaxy University na yun. Ewan ko ba kung ano ang nagustuhan nya dun. Basta sa pagkakaalam ko, skwelahan yun para sa mga mayayaman at may kaya sa buhay.at yan talaga yung isa sa mga wishes nya para sakin. Ito talagang si mama. . . kung makaisip . . . ibang klase.

“okay ! Fine! Fine!” bigla ko nang sabi. Para naman masaya na sya, para din naman ito sa future ko eh. Tsaka ayokong mawalan ng lanadas. Then ngumiti sya.

“Thank you dear!” then niyakap nya ako.

Ito na ba yun? Yung sabi nilang yakap ng isang ina na masarap sa pakiramdam? Why I dont feel that? Di ko nararamdaman yun. Simula nung nagteenager ako I dont say na i cann’t feel the love of a mother. Parang feeling ko nga I’m just adopted. Well, no one can proved that I’m truly adopted. But deep inside of me . . Somethings wrong . . . I just can’t find it . .

“Uhm. Uuna nako sa cafe, tutulong muna ako dun” pagkawala ko sa yakap nya, agad akong umakyat ng kwarto at nagbihis.ang akward yata . . para akong tanaga na ewan . . alam ko naman talaga na galing ako sa sinapupunana ni mama, but I can’t feel it.as a daugther. May kulang pa eh. Di ko lang maexplain. Aish! Bakit ko pa ba inaaalala pa yun? I’m her daugther. End of the hell shit story. Sorry for those words. At ilang minuto din akong naglakad na di ko naman napansin. Nakarating na pala ako sa cafe. Madami-dami rin ang mga costumers. Tutulong muna ako. Kaya pumunta ako sa mga trabahante sa loob.

“Hi ma’am Sasha!” bati sakin ni rhea. Friend ko dito.

“Hello, Madami yatang costumers ngayon ah.” Sabi ko sa kanya saka tumingin ulit sa labas.

“Oo nga ma’am eh. Best seller kasi yung mga cold desserts at drinks natin” sabi nya sakin na nakangiti.

“Oh, I see. Sige, Is it okay if i’ll help you to serve the costumers?” sabi ko sa kanya.

At si Rhea ayun, nakanganga na. di siguro naintindihan yung sinabi ko.

“ang  sabi ko pwede ba akong makatulong sa inyo?” paglilinaw ko sa kanya.

“naiintindihan ko po yung una mong sinabi ma’am, pero-” I cut her first. I know what she meant.

“Okay lang naman kung madudumihan ko.” Sagot ko sa rason nyang di ko pinakinggan.