~Düşmüş Melek~

Bir kara ölüm meleğimisin?

Rachel'den

Ayın sessiz ışığında koridorda ağır adımlarla dolaşıyordum bu koridor tüm meleklerin ölüm gizemiyle doluydu ölü deniz gibi olan gözlerimi yerdeki ölmüş kuşa kenetledim

O kuş ne yaptıda böyle öldürdüler onu ? Bu soru içimde büyürken ayak sesleri geldi önüme baktım kimse yoktu korkuyla gözlerimi büyüttüm korkmuştum

Kaçmaya başladım cidden ölen meleklerin sırrını çözemeden ölecekmiydim korkuyla koşmaya devam ettim gözlerimdeki korku hızla yayılıyordu bir an duraksadım Kaçmamda bir anlam yoktu pencereyi açtım ve pencereden atladım yere kapaklanmadan önce kanatlarımı açtım ayın ışıyla kanatlarımdan tüyler döküldü

Bu demek oluyorki yakınlarda kara ölüm meleklerinden bir tane var korkuyla dolaştım bahçeyi en sonunda durdum ve boğazımda birşey hissettim boğazıma baktım bu azrail bıçağıydı korkuyla çığlık attım

Isaac'den

Bu gece uyku tutmamıştı aya bakıyordum bahçeye baktığımda bir melek gördüm benden korkacağından emindim o yüzden ona yavaşça yaklaştım cebimdeki azrailden aldığım bıçağımı çıkardım ve kızın boynuna dayadım korkuyla çığlık attı

I-Hey! Gece gece herkesi uyandırmayımı düşünüyorsun!

Kız korkuyla bana baktı baktığında içi rahatlamış gözüküyordu

R-Elbette hayır! Boğazımı bırak

Boğazını bıraktım

I-Ne işin var burada?

R-Sen..Bir kara ölüm meleğimisin?

I-Eskiden artık bir Düşmüş Meleğim

R-Demek öyle peki senden korkmama gerek varmı?

I-Sen bikirsin dedim ve sırıttım o ölü gözleri hayretle açıldı

R-Ben Rachel Gardner dedi ve elini uzattı

I-Isaac Foster dedim ve uzattığï elini sıktım bana hafifçe gülümsedi bu gülümseme ölü deniz gibiydi ama ben bu ölü denizi açacağım yeni görevim bu..

Evet yeni kitabımla karşınızayım bir Angels Of death kitabı yazasım geldi ve yazdım ilk bölüm biraz kısa ama diğerleri uzun olur neyse bayy!

Ölü bir denize girersen ölüm seni çekmez ölüm seni sever..

😘