Bu sene bu okulda son senem.Tek üzüldüğüm şey Fırat'tan ayrılıyor olmam...
Kalbimin bir yarısından ayrılıyor olmak üzücü,ama asla ondan vazgeçmeyeceğim.Belki aynı liseye gideriz kim bilir...
O benim iki yılım her ne kadar beni sevmesede,benim olmasada o benim iki yılım...
Bazen şey diyorum;ben Fırat'a ne yaptım acaba neden benden bu kadar uzak...benim ona en yakın yolum yıldızlar...Evin bahçesinde çimlere yatıp yıldızları seyretmeyi hiç bir şeye değişmem...Zaten bana tek huzur veren şey...
Benim içimin tek yandığı nokta Eylül'ün Fırat'la beraber olması...Eylül okulun başlarında en yakın arkadaşımdı fakat şimdi kendisi benim ilk ve tek düşmanım...Benim Fırat'ı sevdiğimi bile bile onunla birlikte...🥀Benim artık yüreğimdeki güller tek tek solmaya başlıyor.Artık onu kaybettiğimi hissediyorum...
Ama kendi kendime "asla vazgeçmek yok Ceren sen çok güçlü bir kızsın"deyip kendimi motive ediyorum.Bende böyleyim işte kendi kendimi avutuyorum,teselli ediyorum...çünkü başka beni teselli edecek kimse yok...Size bir şey diyim mi?Fırat'ın en çok kokusunu seviyorum yanımdan geçtiğimde o kokuyu duyduğumda sanki başka dünyalara uçuyorum gibi hissediyorum...her neyse bu sene okula yeni bir kız geldi Büşra...sarı saçlı,yeşil gözlü bir kız. Kızı bir görseniz okuldaki bütün erkekler ona bakıyor yani şu an okulun en güzel kızı diyebilirim...O da benim gibi yalnız ama o yeni geldiği için,ben...En iyisi o kızın yanına gidip onunla konuşmak.Kızın yanına gittim...Kız yakından daha tatlı görünüyordu.Merhaba ben Ceren.Kız sessiz bir sesle bende Yaren dedi.Yalnızsın sanırım dedim kıza sessiz bir sesle(ama neden bilmiyorum).Evet öyleyim eski okulumda çok fazla arkadaşım vardı burada hiç yok dedi üzgün bir sesle.Bende kıza yiaa üzülme bizim okul böyle işte ben iki yoldur bu okuldayım hiç arkadaşım yok vardı da neyse ...belki sonra anlatırım
