Ten Days × Vmin

× day four

Adımlarım boş parkın girişine doğru ilerlediğinde, gülümsemem yüzüme yerleşti. Sanki bunu yapmamla birlikte kalp ritmim hızlanmıştı. 

Gelmeyeceğini düşünmüştüm, aslında gelmesinin hiçbir gereği yoktu, ona göre. Zorunda değildi. Ama o aksine benden daha erken gelmiş, banka oturmuştu. 

Ellerimi sarı saçlarımdan geçirip, ona doğru yaklaştığımda, beni görmediği halde ayaklandı ve bileğindeki saate baktı. Gelmeyeceğimi mi düşünüyordu? 

Gitmek üzereyken, kontrol edemediğim ses tonumla seslendim ona, "Taehyung."

Yavaş bir şekilde arkasını dönmüş, hafif şaşkınlık serpiştirilmiş gözlerini görmüştüm.

"Jimin?"

Gülümsemem büyüdü ve ona doğru bir adım daha attım. "Beklettim mi?"

Başını iki yana salladı hala şaşkınlığın etkisindeymiş gibi. "Hayır, ben de yeni geldim sayılır."

Başımı salladım yavaşça. Beni baştan aşağıya süzdüğünü gördüm, egomu okşadı. 

"Ufacık, minicik bir şeymişsin sen." 

Gözlerimi devirdim, "Bunun bir o kadarı kadar yerin altında var bebeğim, ayrıca önemli olan boyu değil, işlevi."

Güldü. Hasret kaldığım yüzüne, bir türlü cesaret edemediğim, konuşamadığım o bedene bakıyordum şimdi. 

Ters giden bir şeylerin olduğunu biliyordum. Bunu bana olan o bakışlarından anlayabiliyordum. 

"Aslında," dedi aban doğru bir adım atarak. Eli yanağımdaki yerini bulduğu zaman hafifçe gülümsedi, "Sanırım senden hoşlandım Park Jimin."

Eğildi bana doğru, çok az bir mesafe kaldığını biliyordum, ama bu doğru değildi. 

Sonra Taehyung'un sesleri bir alarm sesine dönüştü, ne olduğunu anlayamamış bir şekilde kaşlarımı çatarak ona bakıyordum. 

Her şey silindi ve ben yerimden sıçrayarak uyandım. 

Telefonum hala yatağın bir ucunda büyük bir ısrarla ötmeye devam ederken uzandım ve kapattım onu. Az önce gördüğüm şeylerin gerçekleşmiş olmasını istedim, şimdi içimde kocaman bir boşluk varmış gibi hissediyordum. 

Buluşmaya geç kalmamak adına alarm kurmuştum, oysa genelde hep geç kalan ben olurdum, bu sefer bunu yapmak istememiştim. 

Alarmı kapattığım telefonda bildirimleri açtım ama hiçbir şey yazmamıştı, hiçbir şey.  Henüz uyanmamış olabilir miydi? Belki. 

parkjm: Günaydın seni pis uykucu.

Umarım buluşmaya geç kalmak gibi bir
hata yapmazsın.

Çünkü öyle bir hata yaparsan
anneni yerim.

Görüldü atmamıştı, hatta çevrimiçi bile olmamıştı. Yine de hiçbir şey yapmadan, sadece hazırlanmış ve tekrardan telefonumun başına geçmiştim. 

Yoktu, yazmamıştı..

-

parkjm: Taehyung, gelmeyecek misin? 

Seni birçok kez aradım ama hiçbirini açmadın.

Neden? 

Görüldü (16:36)

kmtaehyung: Jimin ben
gelemeyeceğim.

parkjm: Gelemeyecek misin?