"AMA...."

47 1 0
                                    

Çatı katından çığlık sesleri duyan annemler misafirlikten çıkmış bana doğru geliyorlardı.Annemin meldivenlerin kenarlarında destek demirlerine tutunduğunu farkettim.Tam bana sarılacakken bir şey farkettim.Mavi boya .Tam o converse ayakkabılı gizemli kişiye dönüp onu tutacaktım ki yok oluvermiş.Annemi uyardım

-Dur !!! Lütfen !!

Annem şaşırdı ve cevap verdi ;

-Sanırım artık seni severek kollamamı istemiyorsun.Seni ebediyen koruyacağım minik kız.Ama sen istemiyorsan sana dokunayabilirim.

Annemin olayı yanlış anladığından emindim.;

-Anne...Olayı başka bir yere saptırdın. Ben öyle demek istemedim.Bu gün her yer kan dolu . Odam hep kandı.Yüzüme kan sıçradı.Temizlemeye gittim .Banyoda kaldım.Ve sonra çıktığımda her yer tertemizdi.Beni öldürmeye çalışan birisi var.Elleri mavi boyalı.

Annem hayalperestliğimi kullanarak  cümlelerini hazırladı ;

-Nasıl yani  kızım ? Psikolejinde bir sorun mu var ? Kendini kötü hissediyomusun ? Herhangi bi problemmi yaşadın ? Neden daha önceden haberim olmadı ?

Anneme bi kaç kelime daha söyleyip eve gittim ;

-Anne psikolejimde her hangi bi sorun yok.Ve sen yardım edersen başın belaya girecek.Hem ben bu kişiyii az çok tanıyorum.Takas istiyo muhtemelen.Yani sanırım... Ben halledebilirim.

Annem korku içinde babama sarıldı fısıltaştılar ;

-Nuri ... Yardım edelim kızımıza.Bak Şeytanlar cinler kızımıza mührü basar... Çok bela var başımızda nuri.

Biraz bekleyip onalrı dinledim . Babam bu olayı benim dediğim gibi istedi.

-Eğer biz karışırsak gerçekten psikolojisinde sorun çıkacak.Zaten işler  karışık Nurhayat...

Eve gittim karşıma o çıktı.Yüzünü ilk defa net görüyodum.Adını sordum ve söylemedi .Ve bi acı hissettim.Uyandığımda...

MAVİ BOYALI ELLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin