slaaf

hoofdstuk 3, hulp

Ik hoor de deur in het slot vallen, ik zucht en kijk naar het touw waarmee Carpus me heeft vastgemaakt aan het bed het ziet er slapjes uit en ik trek er aan 'Mmm.. geen beweging' ik pak me mes wat ik onder me stola draag en snij het touw door.

Ik sluip om me tenen naar de deur toe en kijk in het sleutelgat of er iemand aan komt lopen ik vloek binnensmonds omdat er niemand langs komt en als ze niet snel geholpen wordt dan zal ze verkracht worden door Carpus en dat leek er niet zo prettig, ze kreeg rillen bij het idee. Opeens loopt de zoon van de keizer langs, Ave klopt op de deur zodat ie der op zou merken. Dex keek op van het geluid, hij hoort heel zachtjes iemand 'Help me alsjeblieft' roepen, hij kijk om naar de deur en loopt er naar toe en probeert hem open te maken en ziet dat ie op slot zit. Dex hurkt neer en kijkt door het sleutelgat of er iemand in de kamer zit en ziet dat de slavin die hij gered heeft van de zoon van de heer Marius.' ik ga kijken of ik een extra sleutel kan vinden oké' ik zie dat ze knikt.

Ik zie dat de heer Marius en zijn zoon bezig zijn met een discussie en zie de sleutel van zijn kamer op een tafel liggen. Ik loop naar de heer Marius en zijn zoon toe en pak de sleutel van de tafel en loopt door naar de gang van de kamer waar de slavin vast zit. Ik doe de sleutel in het sleutelgat en draai de sleutel zo dat de deur opengaat en zie de slavin de kamer uit versnelt' Bedankt Magister Caesar, u heeft me echt gered van de ondergang' en na dat ze het heeft gezegd rent ze naar de keuken toe.

Ave rent naar de keuken toe en gaat via de achter uitgang naar de tuin en rent naar het afgelegen plekje waar ze zich altijd verstopt als er wat erg was gebeurt of als ze effen vrij kreeg en tot rust wilde komen. Ave trekt haar benen op en zet haar hoofd tegen haar knieën aan en er stromen tranen over haar wangen en voelt zich weer het zelfde toen haar dorp werd aangevallen en ze met haar moeder moest vluchten en dat haar moeder en vader die dag stierven, ze kon nog vaag een beeld van haar vader ophalen hij had bruin haar het was kort en hij had een lief gezicht en haar moeder had blond stijl lang haar en hij een vrolijk, lief gezicht. Maar ze waren gelukkig dat was het enigen dat telde voor hun, en als ze nu naar zelf keek was ze niet gelukkig.

Wat ze nog steeds niet begreep was waarom de Romeinen haar dorp aanviel ze konden het altijd er goed met hun vinden er gingen zelf mannen van haar dorp in het leger, en opeens sloegen de Romeinen om en vielen ze haar dorp aan. Alle dorps leden zijn vermoord en zijn gekruisigd, zij was de enige die als slaaf werd verkocht.