slaaf

hoofdstuk 7, oude liefde?

Ik renden zou hard mijn benen me kon dragen, ik hoorden geschreeuw achter me ik wist dat er vrouwen werden verkracht en met bruten wijzen werden vermoord maar ik moest door rennen me moeder had belooft dat ze me kwam opzoeken.

Ik voel dat het licht is en ik probeer me ogen open te doen, ik voel dat er weer zwarten vlekken voor me ogen komen dus sluit ik me ogen weer. Ik probeer ze weer open te doen deze keer komen er geen zwarten vlekken voor me ogen, ik zag dat ik in een hutje lag op een bed het leek op zo hut wat we vroger hadden in het dorp.

Ik hoor iemand praten in een taal dat ik al in geen eeuwen meer gehoord en gesproken heb ik voel dat mijn lichaam de taal wil spreken. '''hallo'' roep ik en niemand reageert misschien heb ik het verkeerd verstaan en spreken ze me taal niet, teleurgestelt sluit ik me ogen tot ik iemand hoor roepen '' ze is wakker ze is wakker en spreekt onze taal'' ik open me ogen en ik hoor voetstappen naar me bed toe komen en ik zie een knappen man van in de twintig vast de hoofd van de stam en een ouderen vrouw van in de vijftig die me met een grijns aanstaart.

''Hallo?, ik zei het toch'' zegt ouderen vrouw.'' Ja ja je hebt gelijk laat haar maar slapen en morgen gaan we kijken of ze meer kan zeggen dan hallo'' ik heb hem letterlijk verstaan en ik word boos '' wie denk je wel niet wie je bent om zo over me praten'' ik schrik van me eigen worden en ik zie dat de man boos naar me kijkt, ik kijk hem in zijn helder blauwe ogen aan Desley ben jij dat ?