Yung tipong dati dinadaan daanan mo lang siya. Hindi mo man lang tinitingnan. Hindi kayo close at higit sa lahat hindi mo siya type.
What if one day, destiny plays with you…
Pano kung yung taong hindi nageexist sa buhay mo e maging someone you will always think about?
Paano kung yung ordinary, maging special? Mapipigilan mo pa kaya yung sarili mong puso?
Emotion was not scientifically from the heart, it’s from the mind. So paano mo mapipigilan yung utak mo from thinking about everything that has happened between the two of you? Paano mo makakalimutan yung taong 2 years ng nagpapatibok ng puso mo? Mababalik mo pa kaya yung lahat kung sa haba ng panahon na okay kayo e sinayang lang ng takot at pride mo?
Ano nga kaya yung totoo? Panaginip lang ba ang lahat o sadyang ikaw mismo ang sumira sa relationship na sana ay Masaya.
Pero minsan hindi ba’t mas magandang protektahan ang friendship kesa masaktan ang isa’t isa? Ano nga ba ang mas Masaya? Yung okay kayo bilang magakaibigan o yung okay kayo bilang special sa isa’t isa?
Sa dami ng nangyari.. kaya mo pa bang sabihing pinagsisisihan mo ang lahat? O hihintayin mo nalang yung tamang oras, tamang pagkakataon para sa inyong dalawa?
