Carousel' smutshot (✓)

0.3

Oraya adımımı ilk attığım anda burnuma dolan temiz hava ile gülümsedim.
Uzun bir uçak ve otomobil yolculuğunun ardından kasabaya varmıştım.
Burası adeta cennetten kopan bir parçaydı. Yavaş adımlarla tepeye doğru ilerledim. Kasabanın evlerinin bir kısmı buradaydı.

Tepeye ulaşmama az bir vakit kaldığında burnuma dolan farklı bir kokuyla geçmişe gider gibi oldum.
Çok güzeldi.
Ayakkabılarımı çıkardım ve evlere doğru ilerlemeye başladım. Şehrin bu pis havası doğaı kirletmemeliydi.
İlerledikçe kulağıma ilişen kuş cıvıltıları, ineklerin boyunlarındaki çanlar ile uyum içinde melodilerini kulağıma doldururken bir kız topluluğu gördüm. Nayif sesleri vardı ve bir koro halinde bir parça mırıldanıyorlardı.

Tanrım, bir insan burada nasıl delirebilirdi ki?

Bana tarif edilen evi gözüme kestirdiğimde oraya doğru ilerledim. Kapıyı çaldım.
Bir süre sonra yaşlı bir kadın kapıyı açmıştı. Ahşap kokusunu içime çektikten sonra gülümseyerek kadına baktım.

"Merhaba, ben Kim Taehyung."
"Biliyorum Yavrum, Hadi içeri gel. Jeongguk seni bekliyor."

Çekigen adımlar ile içeriye girdim ve salonun ortasında hareketsiz duran bedene baktım. O benim ilk hastamdı. Heyecandan dolayı sıkışan kalbime elimi koydum ve gözlüklerimi düzeltip ona yaklaştım. Tekerlekli sandalyede duruyordu. Dizlerimi kırıp boylarımızı eşitledim ve elini kavradım.

"Merhaba Jeongguk. Ben Kim Taehyung. Sorunun nedir?"

Karşımdaki beden bir süre daha hareketsiz kalınca onu hafifçe dürttüm ve annesine baktım. Kadın elini ağzına kapatmış sessizce ağlıyordu. Garipseyerek kaşlarımı çattım.

"Sorunu ne?"
"Tam 5 yıldır hiç hareket etmedi. Yalnızca yemek yiyor ve tuvalete gidiyor. Ne yapacağımızı hiç bilmiyorum."

Yüzümü buruşturdum ve kafamı tekrar Jeongguk'a çevirdim.
Aklından neler geçiyordu kim bilir.
Ayağa kalktım ve annesine tekrar baktım.

Bu iş uzun sürecek gibi gözüküyordu.