Don't Touch Me

1

[Aimée]

Fel licht komt door de ramen heen. Ik hoor de vogels fluiten, buiten. De groene bladeren van de bomen en het gepiep van de jongen van de vogel vertelt mij dat het lente is.

De laatste week op mijn oude school heb ik Emilie niet meer gesproken en Mason al helemaal niet meer. Iedere keer als ze naar mij toe liepen ben ik weg gelopen en heb hun genegeerd tot dat ze vanzelf weg liepen. Vaak bleef ik ook in een straal van 100 meter uit hun buurt.

Huiswerk heb ik ook niet meer gemaakt, het boeide mij niet meer. Ik ging toch weg, en niemand in mijn oude stad zou dat boeien dat ik weg ging, ze zouden eerder gaan juichen dan huilen denk ik. Emilie wist het wel dat ik ging verhuizen maar wanneer wist ze al helemaal niet meer, want dat heb ik nooit vertelt aan haar.

Ik draag al een week dezelfde dingen naar school, en als ik thuis kwam plofde ik direct in bed om een mental breakdown te hebben.

Vandaag moet ik maar gewoon gaan douchen en een setje schone kleding aan doen, hoe weinig zin ik maar ook heb.

Chagerijnig sta ik op, en open mijn kast en maak een diepe zucht, aangezien ik geen idee heb wat ik aan moet doen. Het is allemaal zulke vrolijke dingen, en daar heb ik totaal geen zin in.

De deur van mijn kamer gaat open en ik zie dat mama in de deuropening staat.

'Goedemorgen lieverd, maak je snel klaar voor school. Ik heb je tas alvast gepakt. Papa brengt je vandaag naar school,' zegt ze terwijl ze een kus op mijn hoofd plant.

Wanneer ze ziet, dat ik geen idee heb wat ik aan ga trekken, zegt ze: 'Trek iets aan waar jij je goed in voelt, en je goed staat. Dat shirtje is je favoriete, die draag je vaak, waarom draag je die vandaag niet?' vraagt ze aan mij, ondertussen loopt ze de kamer uit.

Ik pak het shirtje dat mama bedoelde. Ik denk dat een zwarte spijkerbroek met witte schoenen wel goed moet zijn voor vandaag.

Ik kleed mij om, trek mijn schoenen aan, kam mijn haar en doe het vervolgens in een hoge staart, doe wat mascara op en loop naar beneden waar ik de geur van verse broodjes al op de trap kon ruiken.

Ik pak mijn ontbijt, geef mama snel een kus en loop naar buiten waar papa op mij staat te wachten. Ik hoor mama nog zeggen: 'Veel plezier schat, met je eerste dag op school!'

Dit is dus de dag waar ik geen zin in had. Vandaag is mijn eerste dag op de nieuwe school. Op mijn oude school was het altijd ik & Emilie.

Nog steeds snap ik niet hoe ze in haar hoofd heeft gehaald om mijn vriendje te kussen en mij zo te laten vallen. Tranen voel ik alweer op wellen in mijn ogen en langzaam vallen ze via mijn kin op mijn schoenen op de grond.

'Doei mam! Tot straks!' roep ik naar haar terwijl ik zwaai, daarna stap ik in de auto en begin te eten aan het broodje dat mama heeft gebakken voor mij.

Mijn vader start de auto en rijdt richting de nieuwe school. Ik zucht en kijk uit het raam, en geniet van het uitzicht van de drukke wegen en winkels.

———

Eenmaal op school aangekomen stap ik uit de auto geef papa nog een kus.

Ik kijk naar het enorme gebouw dat pal voor mijn neus staat. Ik had gehoopt dat ik naar een kleine school zou gaan maar helaas moeten mijn ouders weer zo'n enorm groot gebouw uitkiezen en een rijke school.

Ik zie al verschillende groepjes bij de school ontstaan:
- de nerdjes die alleen maar op hun telefoon zitten.
-de meiden met hele korte broeken en veel make-up.
-de badboys die meiden na fluiten als ze langslopen met een vieze sigaret in hun mond.
-de stille, eenzame kinderen die alleen met oortjes in hun oren lopen.
-de vloggers die heel hun leven filmen.
- en niet te vergeten de nieuwelingen die totaal geen vrienden hebben, kuch kuch ik hier.