My Husband is a Mafia Boss and I am a Mafia Hunter

My Husband is a Mafia Boss and I'm a Mafia Hunter

 | My Husband is a Mafia Boss and I am a Mafia Hunter |

( 2 )

"Here. Your new mission." Sabay abot nito sakin ng white long folder na naglalaman ng susunod na mission ko.
Binuksan ko iyon at binasa ang loob nito.


"Class S mission. Mafia boss ng LDZ Company. Walang silang na revile na eksantong pangalan nito ngunit tinatawag itong Dark Phoenix." Pag-uumpisa nito.


"I'll give you the time you needed Empress. Just make sure you complete your mission." Napangiti ako ng hanggang tenga sa sinabi nito.


Class S mission! Halos pumalakpak naman ang tenga ko sa saya.


"Ok sir."


"Alright. You may go now." at nagbow ako sa kanya at tuluyang umalis sa Office nito.

I am Ryeosuke Sakura Francine. 27 years old . Married with 2 kids and a member of a secret Association called White Association. We are Mafia Hunter na kasapi ng batas. At lahat ng mga membro na kasapi ng samahang ito ay bihasa sa paggamit ng baril. Patalim at one on one combats.

At hindi madaling makapasok at maging membro ng samahang ito. You need to be loyal whatever may happen. Kahit pamilya mo pa ang pagpipilian.

At once na binigyan ka ng isang misyon, dapat ay tatapusin mo ito. At sabay nun ang pagangat ng rangko mo. As of now I am the number one Mafia Hunter sa mga babaeng hunters katulad ko. At ngayong araw, ang ika labing limang Class S mission na hinandle ko.

Maglilimang taon na akong kasapi ng samahang ito. Sa Japan, uso ang mga samahang pama legal at Illegal. Kaya karamihan sa mga tao dun ay under sa lahat ng grupo. At ang samahang ito rin ang naging dahilan kung bakit nasira ang pamilya ko at ang ilang beses na pagtangka ni Mamá na kitilin ang buhay nya.
Dahil ito sa mga Mafia. Sila ang kumitil sa buhay ni Papá. At ngayon, simula na ng paniningil. Paniningil at pagbayad nila sa kasalanang kanilang ginawa labin dalawang taon na ang nakalipas.

Hindi ako takot sa kahit ano. Handa akong isakripisyo ang buhay ko para sa trabaho ko. Pero ang kinakatakutan ko lang ay baka malaman at mapahamak ang pamilya ko. Lalo na ang mga anak namin. Kaya naming mag-asawang ipagtangol ang sarili namin ngunit sila'y hindi.

• +++ •

"I've been calling you many time! Bakit hindi mo ba sinasagot yang phone mo? Ano pang silbi nyan? Tapon mo na nga lang yan". Bungad ng asawa ko sakin pagpasok na pagpasok ko palang sa Office nito. Nope. Sa kompanya nya.

"Sorry Asawa ko. Naging busy lang ako sa importanteng lakad ko kaya naka silent mode yung phone ko. Patawarin mo na ako please~".

+

"Isa pa, no connection naman ito sa mga lalake kaya please. Patawarin mo na ako." Paglalambing ko sa kanya. Binack hug ko pa ito at hinalik halikan ang bakot nya.

'"Ok. Fine. You win. Mabuti nalang at walang connection sa LALAKE ang pagiging busy mo dahil baka makakapatay ako ng lalaki Sakura!". Sabi nito na kinalilig ko.


He is Thiago Rafael St Croix. My best friend. My Husband. And my Man forever. 27 years old too. May ari ng dalawang malalaking companies na kilala sa buong mundo. Dahil lahat ng kailangan mo ay meron ang kompanya nya.

At dahil Japanese ako, hindi ko dala ang family name nito kahit kasal na kami. At after namin makasal hindi na ako nakapagtrabaho dahil ayaw nya. He can live me daw kahit wala akong trabaho. At pinaninindigan nyang pangako nyang hindi ako papayagang magsilbi sa iba.

"You asawa ko talaga super Possessive. Ma kiss ko nga!".

Hinarap ko sya at hinalikan sa maninipis at mapupulang labi. I close my eyes. Hinawakan nito ng isang kamay nya ang batok ko samantala ang isa'y nasa bewang ko para palapitin ako sa kanya at mas lumalim pa ang halik nito.

He kissed me passionately. Heaven!

Bigla kaming natauhan ng marinig naming biglang tumunog ang phone ko sa bag. Humiwalay ako sa kanya. I heard him cursed pero sinagot ko parin ang tawag sa phone. Ni loud speak ko iyon para marinig narin ni Thiago

"Hello?".

"Mrs. St. Croix. Please pumunta kayo ngayon dito sa school ni Gabrielle. May naganap na barilan sa paaralan ilang minuto na ang nakalipas. At isa ang anak mo sa mga estudyante ang nadamay sa aksidente." Biglang nanlamig ang buong katawan ko sa narinig.

Ito na nga ba ang kinakatakutan ko.

"Ok. Thank you for telling. Papunta na kami jan". Sabi ko at inend ang tawag.
Dali dali kaming lumabas sa kompanya at sumakay sa kotse papuntang school ni Gabrielle. At nanginginig ako sa takot. Naramdaman kong kinuha nya ang kaluwang kamay ko at hinalikan iyon.

"Don't be scared Surai. Gab will be fine. I promise." Sabi nito sakin.

Makalipas ang limang minuting pagpapararurot ng sasakyan ay nakapasok na kami sa St. Aristotle Intergrade School. Pinark muna namin ang sasakyan at sabay na lumabas. May maraming pulis doon. Mabuti nalang at sanay akong makakita ng Patay. Nakahandusay kasi ang walang malay na katawan ng gwardia.

Agad kaming pumasok sa loob ng School clinic at nanduon si Gabrielle kasama nyarin dun ang iba nyang kaklase at magulang na parehong sugatan.
Tumakbo ako papunta sa kanya at yinakap ito

"Mommy... I- I am scared." At yun ang dumurog sa puso ako ang makitang nanginginig at umiiyak ang anak ko sa takot.

I heard Thiago cursed. Pero mahina lamang ito na ako lang ang makakarinig. Lumapit rin sya sa anak at niyakap ng mahigpit.

"M-mom,D-dad, t..they killed. Him. T..they killed thr guard. T-they even threaten us. B-babalikan nya daw kami at isa isang papatayin." Nagulat ako sa sinabi ni Gabrielle.

Nakita kong niyukom ni Thiago ang kamay nito at pinipigilan lamang ang galit.

"Anak. No. That's not gonna happen. Your Mom and Dad is always here for you ok? No one cant hurt you. Promise." Sabi ko sa anak ko habang hinalikan ito.

"But Mom. The killer knows us. He knows you. Dad. Me. And even Sarada. Sabi nya papatayin nya si Sarada." bigla kaming nagkatinginan ni Thiago dahil sa sinabi nya.

"Aalis muna ako. Pupunta muna ako sa labas para malaman ang nangyari dito. Babalik ako." Sabi ni Thiago at hinalikan kaming dalawa ni Gabrielle at umalis.

"Wag mo na yong isipin Gab ok? Stop thinking about it. Sleep ka muna. Babantayan ka ni Mommy at sisiguraduhing walang mananakit sayo." sabi ko sa kanya at tumango ito.

"Ok. Mom. Don't leave me. Please. Im scared."

"I won't leave you". Sabi ko at pinilit nya ang mga mata nya.

Pero masama ang kutob ko dito.



"Ok na ba sya?". Tanong ni Thiago ng makabalik.

"Pinatulog ko muna. Thiago, please sabihin mo. Sinong may kagagawan nito?" And he sign.

"Mafias. Mafias ang may kagagawan dito." Bigla akong nagalit dahil sa sinabi nya.

I know it.

"Magbabayad sila." Ako.

++



Medyo OA ba? Hundi ako magaling magexplain pag action scene eh. Sabi ko nga im not a professional write.

Made in China writer lang po.