My Husband is a Mafia Boss and I am a Mafia Hunter

 [ My Husband is a Mafia Boss and I am a Mafia Hunter ]

( 8 )

"Good Afternoon Mr. St. Croix." bati sakin ng busness partner ko ng masagot ko ang tawag nito.


"Good afternoon Aquezta! I'm hoping for a good news!" sabi ko.



He is Melchor Aquezta my busness partner for almost 6 years. At isa ring Mafia sa ibang mafia association na maayos ang kaugnayan sa mga Mafia ko. At ang guro nila ang pinagkukunan namin ng mga pangunahing kailangan ng asosasyon gaya ng mga armas.


"Of course Mr. St. Croix. Sa ilang taong pagnenegosasyon natin ay hindi pa pumalpak ang operasyon ng grupo ko." confident na sabi nito.



Well. Naman naman sya. Ni isang beses ay hindi pa napalya ang operasyong meron kami. Becuase this demon has a good image in public. Ang namayapa nitong ama ay dating senador ng Pilipinas. Tumatak sa marami ang pangalan nng pamilya nito dahil sa malaki ang tulong ng kanyang ama sa bansa. Lahat ng tao ay mabuti ang tingin sa kanila dahil sa pagiging matulungin nito sa mga tao. At hindi iyon peke na tulong naa pampaganda ng imahe sa publiko. Totoong mabait talaga iting tao at madaling lapitan sa anumang problema.
Talagang labas at lalabas talaga ang masasama sa lahi ng bawat tao at iyon ang pinakamatandang anak nya na isang Mafia.


"Good then! Kailan namin makukuha ang mga armas? Para mahanda ko narin ang mga Mafia ko." sabi ko.


"Ang barkong nagkakarga ng mga armas ay kahapon pa nakaalis galing dito sa Russia. At ako mismo ang personal na kumuha at naglagay don sa barko. Ikaw kasi ang pinakamasamang demonyong kilala ko kaya ayaw kong sirain ang tiwalang binigay mo samin, Mr. St. Croix." paliwanag nito.

"At mamayang alas otcho ng gabi dadating jan sa Piilipinas ang barko. Wala itong ibang sakay maliban sa mga millary na mga Mafia ko. Magiging tulay sila para hindi mabuking at maghinala ang mga tao." napatango lang ako sa sinabi nya.

"Don't worry. Makikita mo parin ako dun ng personal mamaya." dagdag pa na sabi nya.

"Good! Sige. Magkita nalang tayo mamaya." huling sabi ko at inend ang tawag. Napatingin ako sa wrist watch ko at nagsasabi itong alas tres palang ng hapon.

Auh! Namimiss ko na talaga ang asawa ko! Nawawalan talaga ako ng gana sa buhay kung wala sya.

Napatingin nalang ako sa family picture namin na sinadya ko talagang ilagay sa table ko.


Ang masayang pamilya ko. Together with my children.

Ilang years na kaming kasal ni Sakura pero parang hindi parin ako makapaniwala. Parang feel ko kahapon ko lang sya niligwan at ang saya ko ay hindi parin nawawala.


Dahil sa mga babaeng nagustohan ko, sa kanya ako sobrang nahirapan.

FLASHBACK


10 years ago



| Both of then were 17 years old. | 1st year collage student |



"R-Rafael..t-tanggapin mo sana itong regalo ko sayo." sabay abot sakin ng babae ng box habang nakayuko.

"C-Cake ito. A-At ako mismo ang nagbake." hindi ako nagsalita o gumalaw man lang. Nanatili lang akong nakatingin sa babae.


Sino bato? Kilala ko ba sya?

"A-ayaw mo ba?". Nagaalalang tanong nito.

"Auhm.. Ano bang meron? Bat mo ako binibigyan ng cake?". Nagtatakang tanong ko dito.


"Don't you remember? Its our first monthsary!". Masayang sabi pa nito.

WHAT?!

"Alam mo Rafael ng sinagot mo ako ay sobrang saya ko! Para akong nanalo sa loto."

"Pero hindi kita kilala!" sigaw ko sa kanya at bumakas ang pagkagulat na mag halong takot sa mga mata nito.


"H-Ha? A-ano bang pinagsasabi mo Rafael? Ako to si Sunny". Sabi nya.


"Sunny who?" nagtatakang tanong ko. Sino batong babaeng to? Hindi ko talaga sya kilala. Paano ko naman sya magigin kasintahan kung hindi ko sya kilala?



"Teka! Sunny ? Ikaw si Sunny?". Tanong ko ng may ma alala. Bigang lumiwanag ang mukha nya.


"Oo. A-ako nga!". Masayang sabi nya.


"Hindi bat break na tayo simula pa ng three days palang tayo?". Paalala ko sa kanya. Biglang nagtubig ang mga mata nya. Hindi ko na sya icocomfort tutal hindi ko naman sya girlfriend. At isa pa trip ko lang syang sagutin dahil break na kami ng dati kong girlfriend na nauna sa kanya.


"No way Rafael!". Bigla akong nagulat na napalitan na ng ibang ugali ang babaeng nasaharap ko. Kaina inosente ito at sobrang bait. Ngayon, lumabas na ang tunay na ugali.


"At bakit hindi?" sabi ko at kinuha ang box ng cake sa kamay nya at binuksan iyon. Kinuna ko ang cake at tinapon sa mukha nya. Napaasigaw naman ito dahil hindi nya inaasahang mangyayari iyon.

"Oh my god! Ang lagkit! Why did you do that?". Galit na sabi nito at inaalis ang mga icing sa mukha.


"Kung nakakalimutan mo babae, break na tayo!". Sigaw ko sa kanya at umalis na sa harap nya.
That spoiled brat! Wala na talagang natitinong babae sa panahong to!


Binilisan ko nalang ang paglalakad ko at pumasok na sa Busness Department ng school dahil five minutes nalang at maguumpisa na ang klase ko.


Pagpasok ko sa loob ng classroom ay as usual activity ng nakiga ko. Ang paglandi ni Khielle sa mga malalanding kaklase namin.


"Hey bro! Balita ko may bagong transferee daw sa ibang department!". Sabu sakin ni Khielle ng makita nya akong papalapit aa kanila.

"You bitch! Thats my chair! Get lost!". Sigaw ko sa babae at nakayukong umalis ito.


"Ay! Bakit mo naman pinaalis ang barbiedoll ko? Paano ako makakascore sa kanya mamaya kung inaway mo sya?". Sabi nito sakin.


"Just shut up Khielle ok? Nakakairita ka." sagot ko sa kanya. Nakakabagot natalaga sa laoob ng classroom.


Walang bago! Lagi nalang ganito! Pareparehong tao! Pareparehong mukha! Walang trill! Eh paano ba naman kasi lahat na ng babae dito sa school kay naging girlfriend ko na. Hindi ko lang sineryoso. Ni hindi ko na nga matandaan sila. Ang mga mukha nila. Pangalan nila. Minsan na shock nalang ako ng malamang may nag aaway daw. At mga girlfriend ko daw yun.


"Oiy Naring mo ba ako? Ang sabi ko?! Ang sabi ko may bagong transferee student sa ibang department!". Bigla akong natauhan ng sumigaw ang mokong sa tenga ko.


"Maganda ba?". Tanong ko.

"Hindi ko alam. Ang sabi nila sobrang ganda daw.Para ng anghel daw na naligaw sa mundo. At Japanese daw ito". Paliwaanag nya.

"Kung maganda sya bakit hindi ka interesado?". Tanong ko diito.

"Syempre Loyal ako kay Babe Mary Anne ko! Pero kung na tyempo lang na wala kami, baka siguro hindi pa nakatapak yung babaeng yun sa university ay kami na". Ayabang na sabi nya.


Lahat kami ay napatingin sa salaming bintana ng makita naming dumaan si Mrs. Macapagal sa classrorom kasama sa likod nito ang isang babae.


Sa hindi maipaliwanag na rason, biglang bumilisbang tibok ng puso ko at hindi kp maalis ang tingin sa mukha nito hanggang sa tuluyan na talagang nawala sa paningin namin ang dalawa.


"Pota pare! Anghel nya." ako.



++

Sorry sa super duper tagal na paghihintag sa UD ko! I hope na nagustuhan nyo ang chapter nato!

Na post ko na ito sa Wattpad kay click nyo lang ang link.

@LionsQueen19