SUSKUN

BÖLÜM 1

  O kadar zor muydu insanları mutlu etmek? Bazı insanlar için böyle olmalı. Kendi istediği olsun ve hatta bir saatliğine eğlenebilmek için istediği her şeyi yapabilmek bu kadar kolay olmamalı. Kolay olsa bile yapılmamalı. Aslında önceden çok takmadım bunları ama tanıdığım birine yapılması ve hatta ailesinin yapması kötü değilmi?

    Bunu diyince herkesin aklına bir yerlerini kesmek hatta öldürmek geliyor. Ama bilmemiz gerekki bu sadece fiziksel değil psikolojik de olabilir. Şimdi ise hikayemiz geçelim.
 
    Benim adım Pınar. 16 yaşında İzmir'de maddi durumu normal olan sıradan bir kızım. Annem mimar babam ise avukat. Ama babam annemin mesleğini yapsanına izin vermiyor. Ben ise ilerde doktor olmak istiyorum.
    
     Okuldan geldiğimde telefonumda bir reklam gördüm. Bir yaz kampı reklamı. Ve anında geçtim. Çünkü bence dünyanın en kötü şeyi sadece sivri sinek. Yarım saat telefonumla oynadım.Aşağıdan babamı duydum. Yanına gittim. Her zaman oturduğu tahta sallanan sandalyesinde oturuyordu. Hemen yanında bana sinsice bakan üvey annem ve kardeşim vardı. Onlara hiçbir şey yapmasamda bana çok gıcık olur hiç sevmezlerdi. Çünkü babamın onu çalıştırmama nedeni olduğumu düşünürdü.
  
     "Otur" dedi babam. Oturdum ve babama baktım ve hiç konuşmadım. Böyle 2 3 dakika geçti.

     Üvey annem bozdu sessizliği. "Eee bir ley söylemiyecekmisin canım? " dedi babama bakarak. "Ee evet. Annen yani ben eee yani yaz kursuna gideceksin." Ağzım açık kaldı. Babam bunu bana yapmazdı yani yapamazdı değilmi? Ama yapmıştı işte. Kendimi tutamadım ve üvey anneme bağırmaya başladım. "Herşeyi sen ayarladım demi!Her şeyi! Hepsi senin yüzünden! Senden nefret ediyorum!" dedim ve koşarak odama çıktım. Kapıyı kilitledim ve ağlamaya başladım. Gidicekmiydim oraya? Yapıcakmıydım bunu kendime?

   Herkese yeni bir kitaptan yeni bir hesaptan merhaba.

Önceki kitabım Gizemli Cinayet'leri okumayı unutmayın

👋 BAYBAY