Cyclus deel 3: Slagschaduw

Boekfragment:

Daarna vertrokken we en nu liepen wij door de duinen, naar het Tweede Water, waarvan ik wist dat de weerwolven daar vaker waren om te voorkomen dat toeristen ze zagen. Maar nooit zouden wij bij de weerwolven aankomen, vandaag niet in elk geval. Nee, wij waren pas net een paar duinen over, langs een klein kikkervijvertje, stiekem over het prikkeldraad heen, omdat het Zwanenwater eigenlijk niet zomaar betreden mag worden toen wij al werden tegengehouden. Het landschap was niet langer meer rustig, vredig en klaar om te ontwaken wanneer de zon hoog aan de hemel stond. Een felle lichtflits wekte de gehele omgeving uit zijn slaap. Pauls en mijn aandacht was getrokken, dat kon ook niet echt anders. We zetten het op een lopen, richting de duin die ons ervan weerhield de aanstichter of reden van het licht te zien. Ergens wisten we dat we snel moesten zijn. Het licht kon elk moment verdwijnen en als het iets belangrijks was... En iets belangrijks was het ook. We stonden nog maar net op de duin, toen het licht minder fel werd, doch bleef bestaan. Midden in het licht stond een persoon, een vrouw. Zij was de aanstichter van het licht. Het licht zweefde als een laaghangende en plaatselijke mist om haar heen. De vrouw wankelde en het licht dimde nog meer. Wankelend kwam ze op ons af en ik wist niet hoe snel mijn voeten mijn lichaam bij haar moesten brengen. Ze wankelde nog eens en ik was nu binnen handbereik, dat dacht ik tenminste. Hijgend van het rennen stapte ik de lichtkoepel binnen en strekte ik mijn armen om haar op te vangen, tegelijk haar naam roepend, want ik kende deze vrouw.

Wil je meer lezen? Koop dan mijn boek! Hij is te koop via mijn uitgeverij: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=3295