Aynada gözlerime bakamıyorum artık..gördükleri karşısında üzülmesinler diye.
Kendim ile göz göze gelmekten utanıyorum. Zaten kendime söylediğim yalanlara inanmıyor gözlerim.
Yüreğimin yalancısıyım oysa. Bağlanmış bikere vazgeçmiyo ne söylersem. Ne kadar acı çeksem bile vazgeçmiyo işte vazgeçemiyor.
Ne kadar zayıfım ne kadar savunmasız. O yoksa kimse yok o yoksa hayat yok gibi. Feryadım boşuna o beni sevmiyor. gelmiyo gelmicek..
. Annem anlıyor halimden. Sorularını cevapsız bırakıyorum.
O gider gitmez yine başlıyorum ağlamaya .. anne seviyorum işte canım çok yanıyor diyemiyorum..
Anne bu sevda beni öldürüyor diye dizlerine kapanıp hüngür hüngür ağlayamıyorum. Sadece iyiyim ben deyip susuyorum.
Oysa o kadar sahipsiz o kadar yalnızım ki, hiç kimsem yok gibi. Bu dünyada tekbaşıma kalmış gibiyim... '!'
