PERESTİŞ

7.Bölüm

Geldiğim kumsal biraz esiyordu.

Tanıştığımız zamanları hatırladım birden..

+Ya bana hiç şans veremez misin?

-Kızım yeter ya

+Ya ölür müsün denesen?

- Ya biz farklıyız kızım seninle olamayız!

+Ben senin için değişirim.

- Alçin!

+Zorlasam?

-offf

- Ya bak sen gökkuşağısın. Bense düz bir siyah anladın mı? Sen kendi renklerinde kaybolmuşsun.. Benimse yeni renkler aramaya ihtiyacım yok anladın mı? Biz bu kadar farklıyız işte.

+Ya gökkuşağı siyaha aşıksa?

Gözümden akan yaşları elimin tersiyle silip gülümsedim.

Az kaldı sevgilim.

+Beni gerçekten seviyor musun?

-Evet

+Sen niye romantik olamıyorsun?

-Gerek var mı?

+Ruhsuz odun seni!

-Odunum ama sadece senin için yanarım.

Ruhum geçmişte yaşıyor. Gelmese olmaz mı? Kalsın oralarda.

- Değişme! Bu kolyeyi hep boynunda taşı.

Elimle kolyeme dokundum.

Hiç çıkartmamıştım. Kolyemin üzerinde kalp şekli vardı. İçinde fotoğrafımız. Onun da aynı şekilde.

Cebimden onun kolyesini çıkarttım.

Öptüm. Sımsıkı tuttum son kez. Bir çırpıda denize fırlattım sonra..

Geliyorum sevdiğim...