Love is you

5. Een donut van klei

Opgelucht adem ik uit als het koken eindelijk klaar is. Koken is wel mijn favo vak maar ik was zo bang iets verkeerd te zeggen tegen Chriss.

Kate rent naar me toe als ik het lokaal uit stap.

'Jane, Jane!' Gilt ze enthousiast.

'Wat is er?' Vraag ik terwijl Kate me bij mijn schouders pakt en me door elkaar schud.

'Oh my God, Jane. Ik heb net bij art de uber-leukste jongen EVER ontmoet!' Roept ze terwijl ze op en neer springt alsof ze de loterij heeft gewonnen.

'Wat? Hoe heet hij?'

'Hij heet Dennie en is zo cute. Hij lachte telkens vet schattig en vond dat ik heel veel talent had. Hij maakt telkens grapjes waardoor ik helemaal in een deuk lig....en *zucht* hij is zó knap.'

Ik glimlach. Dit is de eerste keer dat Kate echt verliefd is op iemand. Normaal zegt ze dat jongens liegende biggen zijn die niet te vertrouwen zijn.

'Echt. Ik moet verkering met hem nemen. Help je me?' Vraagt ze met haar smeek- pruillipje.

'Ik help je wel.' Lach ik. Ik vind het wel leuk dat Kate verliefd is.

Op de weg naar het volgende lokaal wil Kate maar niet op houden over hoe lief, schattig, knap, grappig, leuk,aardig...(enzovoort) Dennie is. Ik word best benieuwd over hoe hij er eigenlijk uitziet.

De tweede les is handvaardigheid. Daar hebben we mevrouw Kakel voor. Telkens als ze ergens langsloopt maken de jongens kakelende geluiden en flapperen met hun armen. Niet dat ze zich er veel van aantrekt. Meestal roept ze iets van : 'Kale augurken!' Naar ze en dan loopt ze verder. Kale augurken? Alsof augurken haar hebben ofzo...

In ieder geval, we moesten met klei iets maken wat we inspirerend, mooi of leuk vonden. Ik begon meteen een rondje te maken want als er iets inspirerend, leuk, mooi, of aanbiddelijk is dan zijn het donuts.

Ik zei dan wel dat Chriss mijn ware liefde was, maar het maakt weinig verschil. Donuts staan met 3 punten minder op 2.

Kate en ik zaten aan een tafel met 3 anderen. 3 Jongens om precies te zijn. Kate wou per-se met Dennie en zijn vrienden aan tafel zitten. Dennie is best knap, trouwens. Maar niet echt mijn type. Ik bedoel, hij is inderdaad heel aardig en zo, maar het lijkt zo nep. Als hij om de grapjes van Kate lacht klinkt het nep. Ik heb het gevoel dat hij veel te lang glimlacht. Ik wist niet eens dat het menselijk mogelijk was om zo lang achter elkaar te lachen. Zijn kaken moeten zometeen vast naar het ziekenhuis om geopereerd te worden als hij zo doorgaat. Dan krijgt hij plastische chirurgie en kan hij nooit meer lachen...

Ik heb het gevoel dat ik aangestaard word terwijl ik een gat in mijn donut maak. Ik kijk op en Dennie kijkt naar me.

'Mooie donut.' Zegt hij met zijn nep glimlach.

'Bedankt.' Zeg ik. 'Wat maak jij?'

Hij kijkt naar zijn klei project dat op een enorm ei lijkt.

'Tja. Pas als hij af is zou je het kunnen zien.' Antwoord hij.

Lekker duidelijk antwoord, denk ik.

Kate heeft nog bijna niks gedaan aan haar homp klei. Ze zit alleen maar een beetje te staren naar die Dennie van haar.

De bel gaat. We doen onze klei projecten in plastic zakjes, en ik loop achter Dennie aan naar de kast. Ineens draait Dennie zich om.

Ik wil doorlopen maar struikel over een losse draad, en val voorover.

Ik val tegen Dennie aan waardoor het een soort domino word. Degene voor Dennie valt ook om, en degene daarvoor, en degene daarvoor.

Ik kom in Dennie's schoot terecht en hij lacht nog steeds. Ik begin zijn lach echt eng te vinden.

Nep-lachend tilt hij me omhoog en ik kijk naar alle dingen die ik veroorzaakt heb. Overal liggen leerlingen op de grond en kijken flink kwaad naar mij.

Ik krab achter mijn hoofd en giechel verontschuldigend.

Gelukkig begint mevrouw Kakel te kakelen. En ik hoef niet alle kapotte klei werkjes gaan opruimen die meegegaan zijn in de domino val.

Als ik na een tijdje het lokaal uit loop komt Dennie naast me lopen en slaat zijn arm om me heen. Waarom zou hij dat doen? Ik ben toch niet zijn vriendinnetje ofzo.

Ik wurm me los zodat Kate het niet ziet. Het zou wel heel lullig zijn als ik lekker met haar Love interest ga flirten.

'Je bent een grappig meisje Jane.' Zegt Dennie terwijl hij zijn arm terugtrekt.

'Nou bedankt.' Zeg ik.

'Ik heb een vraagje aan je.' Zegt Dennie.

Ik kijk hem aan. 'Wat?'

'Zou je morgen met me een donut willen eten bij de dunkin donut?'

Ik schrik. Bedoelt hij een date? Dat kan ik niet maken tegenover Kate.

'Gewoon als vrienden hoor.' Zegt hij alsof hij mijn gedachte kan lezen.

'Eehmm... ik uh...ik denk erover na.' Zeg ik.