Λατρεύω τη στιγμή που μοιραζόμαστε το ξημέρωμα μαζί καθώς είμαστε δίπλα δίπλα στο κρεβάτι. Το σώμα σου κοντά στο δικό μου με το χέρι σου στο στήθος μου και το κεφάλι σου να ξεκουράζεται στον ώμο μου. Λατρεύω να σε ακούω να μου αφηγείσαι τις περιπέτειες σου και τα μέρη που έχεις επισκεφθεί. Μπορώ να δω τη θλίψη σου ζωγραφισμένη πάνω στο πρόσωπο σου κάθε φορά που σου εκμυστηρεύομαι για τις απώλειες και το πόνο που έχω νιώσει στη ζωή μου.
Καθώς απολαμβάνουμε τη γαλήνη που υπάρχει ανάμεσα μας τα χέρια μας ενώνονται και νιώθω πόσο υπέροχος είσαι. Έχω την αίσθηση ότι μπορώ να αγγίξω τον ουρανό κάθε φορά που τα σώματά μας ενώνονται σε ένα απόλυτο κονσέρτο καρδιάς και ψυχής και νιώθω ότι χάνω την αναπνοή μου κάθε φορά που σκέφτομαι ότι θα αυτό μπορεί να χαθεί κάποια μέρα επειδή ξέρω ότι όταν ένας έρωτας όταν βασίζεται στο πάθος είναι όμορφο και γλυκό όμως όταν σε αγγίζει στη καρδιά τότε μπορεί αυτός ο έρωτας να είναι τρομακτικός διότι φοβάσαι να αγαπήσεις ή απλά θεωρείς ότι δεν σου αξίζει να αγαπηθείς.
Ύστερα κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι ότι είσαι εδώ μαζί μου και αμέσως η ψυχή μου γαληνεύει και με αφήνει να κοιμηθώ ήρεμη. Είσαι ο εθισμός μου και η μόνη μου θεραπεία. Είσαι ο μόνος που μπορεί να διορθώσει και να απαλύνει κάθε πληγή που υπάρχει σε κάθε κύτταρο του κορμιού μου.
Θα είσαι πάντα αυτό που χρειάζομαι και θέλω. Πάντα θα είσαι αυτό που ποθώ. Θα είσαι πάντα η θεραπεία μου για κάθε κακό που με καταλαμβάνει.
Πάντα θα είσαι αυτός που θέλω μαζί μου και μέχρι να είσαι εδώ πάντα θα είσαι το όνειρο μου.
