as a friend • yeonjun

52

Kei's POV

today is the day. hahaha charot. aattend ako nung reunion party. wala naman akong gagawin eh.

"OMG? YOURE REALLY HERE!?" biglang sigaw ni louise pagpasok ko palamang. nagsitinginan naman silang lahat. pati siya.

"Shh. ang ingay mo talaga." sabi ko sakanya at nagtawanan kami.

"halla kafatid ang ganda ganda mo naaaa." sabi niya sa akin.

"luh. hahahha." sabi ko nalang.

yung mga iba kinumusta ako, bat daw ako pumunta sa ibang bansa hahaha. shempre sinabi ko yung totoo.

"di mo na ba mahal si yeonjun?" tanong nung isa.

"ha? eh hindi na. hahahha." sagot ko naman.

"ay weh?" sabay sabay nilang sabi.

"oo. tsaka noon na yun. iba na ngayon." sabi ko nalang. hindi ko alam na nakikinig siya.

bigla niya akong hinila papunta sa labas.

"ano ba yeonjun?!" medyo pasigaw na sabi ko sakanya.

"yung kamay ko, pakibitawan." sabi ko ulit.

"tama ba yung narinig ko kei?" tanong niya.

"ano bang narinig mo?" tanong ko.

"na hindi mo na ako mahal?" sabi niya nang nakatingin sa mga mata ko.

"kung ano man ang narinig mo yeonjun, yun na yon." pagdidiin ko.

"pero bakit?" tanong niya.

"bakit? tatlong taon na yun yeonjun. lahat ng nararamdaman ko sayo nagbago na." sabi ko sakanya. nakita kong naiiyak siya.

"talagang wala na ba?" sabi niya at hinawakan ang mga kamay ko. nakita kong tumulo na yung mga luha niya.

"kei, last na to." sabi niya.

"kei, mahal mo pa ba ako?" tanong niya.

"oo mahal kita yeonjun.

as a friend." sagot ko. bigla nalang siyang nagbreak down.

One thing I knew, I left him crying in his place. Twas a good memory but thats the past. My feelings have changed.

Thanks for everything. I hope you'll be happy, Yeonjun.

" T H E E N D "

•