SİYAHIN ÖTESİNDE +18

TANITIM

"İnsan ulaşamadığının delisidir..."

Ezel Veran...

Hangimiz bu zamana kadar tek bir günah bile işlememiştik ki? Hangimiz tamamen saf, tamamen temizdik? Neredeyse hiçbirimiz değil mi?

Ben de değildim. Ne saf ne de temizdim. Ve garip olan şu ki bu halime delicesine aşıktım. Zaten istesem de cayamazdım. Beni bu günahkarlığa iten efsunkar bir güzellik vardı hayatımda. İnsanı günaha sürükleyen baş döndürücü bu çekicilik beni de bu günah çemberinin içine atmıştı. Biliyordum, bu günahın sonu cehennemdi. Oysa bir insanın cehennemi bile mi bu kadar baştan çıkarıcı olabilirdi? Onunki öyleydi.

Ama ben bu ateşte yanmaya delicesine hazırdım. Bu ateşte kavrulmak bile bir tutkuydu benim için. Bedenimin her kıvrımının o sürekli harlanan ateşte dansettiğini görür gibiydim. Resmen ateşle oynuyordum ben!

Onu seviyordum. Onu ölürcesine seviyordum. Onu delicesine seviyordum. Ve onun benim olması için herşeyi yapardım, elimden gelen herşeyi... Madem bir günaha batmıştım, daha da batmak artık beni caydırmazdı.

O başkasına aitti. Başkasının tenini soluyor, başkasının kokusunu duyuyor, başkasının sesinde can buluyordu. O kız (Ceylan) gül idi. Kerem ise bülbül. Ben de bu durumda o gülün dikeni oluyordum. Öyle değil mi? Her ne kadar bu durumda canım yansa da o gülün yerine göz dikmiştim.

Ben bu hikayenin başrolüydüm... Bu hikaye benim hikayemdi. Bu hikaye beyaz masum bir kızın hikayesi değildi bu siyahın hikayesiydi. Bu koyu siyahın hikayesiydi.

Arkan Fırat Eğilmez...

Tek bir pişmanlığım bile yoktu geçmişte. Ondan başka... Keşke onu o gün görmeseydim, sevmeseydim. Ne bileyim gönlümün kilidini o kırmasaydı. Nereden de çıkmıştı karşıma? Ne kadar güzel gidiyordu hayatım. Şimdi ise çıkmazdaydım. Aşk çıkmazında.

O başkasının teninde can bulurken ben elimde viskiyle onun hayalini kuruyordum. Böylesi bir bok çukuruna düşmem tamamen talihsizlikti. Lanet olsun! Ondan gidemiyordum.

Ceylan benim nefesimdi. O olmazsa ben de olmazdı. Ama şu an olmamasıyla Kerem'in koynunda olmasının hiçbir farkı yoktu. Hatta Kerem'in yanında olması olmamasından da kötüydü. Beni kahrediyor, yerden yerlere vuruyordu bu lanet olası duygu.

O benimdi. O benim ömrümdü. O benim baharımdı. Tekrar öyle olmalıydı. Ve ben bunun için herşeyi yapacaktım. Evet, belki ben kötü karakter olacaktım. Ama varsın ben kötü olayım. Yeter ki o benim olsun.

Hasretle yanan iki yürek kötülük için birleşirse ne olur? Belki bir felaket. Kara bir felaket.

Bu hikaye Arkan'la Ezel'in hikayesi. Bu, iki siyahın hikayesi. Siyahın da ötesinde bir hikaye...