~BU BENİM ÖYKÜM~

2.Bolum

Sıradan bir persembe gunuydu belkide ben öyle sanıyordum çalan alarm sesiyle gözlerimi açtım kalktım duşa girdim üniformami giyip dogru okulum yolunu tuttum okulda en yakın arkadasim elayla guzel bir vakit gecirdik okul cikisinda elayla bir kafeye gittik oturduk lavaboya gitmek icin ayaga kalkarken gozumun onu karardi bi an gerisini hatirlamiyorum
Eladan;
Öykü lavaboya gitmek icin ayaga kalkti kalkar kalkmaz yere yigildi telastan ne yapicagimi sasirmis bi haldeydim yanima bir cocuk geldi öykuyu kucakladigi gibi bir arabaya bindirdi hastaneye gelince doktorlar hemen öykuyle ilgilenmeye basladilar ben hala olayin şokundaydim sonra bir doktor geldi yanima ufak bir bayilma gibi gorunuyor dedi ve gitti icimden derin bir oh cektim öyküyü buraya getiren cocuk doktorun soylediklerini duyduktan sonra cikip gitti ne adini ogrenebildim ne de tesekkur edebildim sonra öykuyu odaya aldilar bende yanina girdim bi 10 dk sonra yavas yavas gözlerini açmaya başladi
Öyküden;
Gözlerimi açtığımda hastane odasindaydim yanimda ela vardi sonra doktor geldi benimle özel olarak konustu bana aynen şunlari soyledi;
Öykücum sade bir bayilma gibi gorunmedigini fark ettik yarin gel sana bir kac test yapalim dedi kafami sallayarak onayladim ne diyebilirdim ki sonra elayla birlikte ciktik eve dogru yurumeye basladik ama eve nasil gittigimi bilmiyorum aklimda milyon tane düsunce yolda ela bi cocuktan bahsetti beni o götürmüs ama adini ogrenememis tuhafti.Böylelikle eve geldik elayla evlerimiz yan yanaydi zaten.Bugun cok yorulmustum hemen kendimi odama attim ve uykuya esir biraktim kendimi dun olanlarin hepsini anneme anlatmak zorunda kaldim cunku ondan bisey saklamaktan nefret ediyorum bugunde beraber gidicez hastaneye kahvaltimizi yolda yapmayi dusunduk direk evden ciktik hastaneye gittik kan verdim sonuclar 2 saat sonrq cikicakti bizde o saate kadar bi kafeye gittik kahvaltimizi yaptik sonuclari almak icin hastaneye gittik doktorun yuz ifadesi korkutuycu sonra bana dondu ve sunlari soyledi;"Öykucum sen kan kanserisin ve en kotusude son evre olmasi ama olsun ne kadar kotu olursa olsun el ele verdigimiz surece bunun ustesinden gelebiliriz hemen tedaviye baslicaz 1 hafta icinde herseyi halledices kateter ameliyati,rutin kontroller,kemoterapiye baslicaz ama bu surecler icerisinde okula gitmen senin icin tehlikeli dedi."O an tek dikkatimi ceken cumle oydu hemen soze karistim "Ben okula gitmek istiyorum lutfen izin verin kendime cok dikkat ederim yalvaririm dedim aglayarak sonra ben odadan ciktim doktor annemle yalniz konusmak istedi bende kapidan onalri dinledim."Sizde yapardiniz bence?"ve duyduklarimla yikildim eger 1 yil icerisinde nakil olmassam ölecektim ve bu yuzden okula gitmeme izin verildi bunun son istegim oldugunu dusunuyorlardi aglayarak bahceye ciktim napacaktim ben bununla nasil savasacaktim benim hayallerim vardi bu dusunceleri sildim hemen aklimdan annemin beni boyle gormesini istemiyordum tek varligi bendim onu da kaybedecekti eve gelince kendimi odama attim ve uykuya biraktim kendimi uyursam her sey gececekmis gibiydi.