Nieuwe school, nieuwe vrienden

Deel 11

Je draaide je om. Het was Sem. Het spijt mij dat de jongens zo gemeen doen. Je verdiend dit niet zei hij. Dank je Sem. Ik heb je gemist! Zei je blij. Ik jou ook zei hij en toen gaf hij jou een knuffel. Ik denk dat we wel 5 minuten hebben staan knuffelen totdat Semmie zei:

Wat is hier aan de hand? Waar kennen jullie elkaar van? En waarom ben je zo aardig tegen haar? Jongens jullie weten toch nog wel dat verhaal van mij over dat ik weg moest zonder mijn beste vriendin gedag te kunnen zeggen? Zei Sem. Ja tuurlijk dat was echt een zielig verhaal zei Melle terwijl hij aan het huilen was. Hij vond het verhaal namelijk zo zielig. Maar wat heeft dat hier mee te maken? Vroeg Khalid.

Nou dit haar, mijn beste vriendin! Ik herkende haar gelijk toen ze de klas in kwam zei Sem enthousiast. Dus jij bent dat knappe en mysterieuze buurmeisje zei Semmie met een geniepige lach op zijn gezicht. Eh ka ik denk het zei je twijfelend. Je dacht gelijk ik? Knap? Dat kan niet! Maar je werd al snel uit je gedachtes gehaald want de jongens begonnen een heel verhoor te doen. Waar was je? Wat dacht je toen Sem weg was? Miste je hem vaak? Wat was je reactie toen hij weg ging zonder jou gedag te zeggen?

Ho jongens stop riep je. Ik kon niet echt iets vragen over Sem aan iemand want iedereen deed alsof hij nooit bestaan had zei je. Maar jongens ik ga weer want ik word echt heel duizelig zei je. Je liep de kamer uit en net voordat je in je eigen kamer was viel je neer en werd alles zwart...