ATATÜRK.

Şimdi bir adam düşünün.

Bu adam tanıdığınız en yakışıklı adam olsun. Bakır saçları ve denizinde boğulacağınız mavi gözleri olsun. Bu adam çok iyi olsun. Çok çok iyi. Yardım sever, aynı zamanda lider ruhlu. Güler yüzlü ve etrafını gülümsetiyor. Zeki. Hayal gücünüzü zorlayacak kadar zeki. İleri görüşlü. Büyük. Çok büyük bir yüreği var. Herkesin sığabileceği kadar büyük bir yüreği.

Kim?

ATATÜRK.

Sayılara sığmayacak kadar kalabalık yüreği. İçinde kaybolabileceğin kadar derin bakıyor. Mavi bakıyor. Deniz bakıyor.

Kimsesiz bir çocuğun babası. Bitmek üzere olan bir ülkenin kurtarıcısı. Benim bu satırları yazmamı sağlayan adam. Ankara'nın denizi, Samsun'un ayak basışı, Bandırma'nın kaptanı, dağların düşünen adamı, bayrağın kırmızı kanı, beyaz ay yıldızı.

Şimdi sen çıkıp bu adama laf edemezsin!

ATATÜRK'E LAF EDEMEZSİN SEN!

ÇÜNKÜ ONA İHTİYACIN VAR. HALA ONA İHTİYACIN VAR!

Bİ OTUR DÜŞÜN. "YA OLMASAYDI?"

O OLMASAYDI BİZDE OLMAZDIK!

BEN SADECE ŞUNU SÖYLEYİM;

BABALAR ÖLMEZ. HEP KALBİNDEDİR. BENİM BABAMDA ÖLMEDİ. KALBİMDE.