How to forget him?

Chapter 2

Lexia's POV

Minadali ko ang pagtapos ng mga kailangan kong trabahoin, gabi na sa labas at gustong gusto ko nang umuwi, di naman ako masyadong palakaibigan dito kaya mag isa lang akong lalabas ng building na to.

Naglakad ako papunta sa bus station para maghintay ng bus na sasakyin ko pauwi, di pa ako nakaabot don nang may tumakip ng mga mata ko, kinabahan ako bigla kasi baka magnanakaw o ano ng bigla itong magsalita, "hulaan mo kung sino ako" ani nito na akala niya ay hindi ko makikilala ang boses niya, napangiti nalang ako sabay sagot ng "i know that it's you Andre, kabisado ko na ang boses mo, baka nakalimutan mo" ani ko.

Tinanggal ni Andre ang kanyang kamay mula sa akin at natawa siya, "Babe, isa yan sa mga rason kung bakit mahal na mahal kita eh, kasi kabisadong kabisado mo na talaga ang boses ko", sabi Andre sa akin, "Andre ano ka ba hahaha malamang makakabisado ko talaga ang boses mo kasi isang taon na ata tayong magkasintahan.

Umakbay si Andre sa akin na dahilan na ikinakilig ko, actually ultimate crush ko si Andre, hindi ko alam na crush niya rin pala ako, siguro nga ay mahal na niya ako that time, kaya ayon naging kami, kaya rin na hindi kami nauuwi sa hiwalayan kasi parang nasa kanya na ang lahat, mabait si Andre, matalino, gwapo, masayahin at parang hindi nauubusan ng energy ang katawan, hindi ko pa nakita ang side niya na malungkot siya o galit, kapag nagagalit ako minsan sa kanya ay siya nalang ang humihingi ng sorry sa akin na imbes ako, nagagalit kasi ako minsan sa kanya eh.

"Lexia! Hey babe!" Pabulong na sigaw sa akin ni Andre, "Oh, yes babe?" Ani ko. "Hindi ka na naman nakikinig sa pinagsasabi ko eh, tampo na ako sayo" sabi niya sabay pout, jusmeyo napakacute ni Andre parang siya pa yung babae sa aming dalawa kasi nagtatampo ito minsan pero pabiro biro niya lang ito para lang lambingin ko siya, I love him so much-- 'sino ba love mo, si Andre ba o si Gino' sabi ng utak ko na ikinatigil ko sa pag iisip.

|♡|