One of Two Kinds

#6 Ζούσα μέσα σε μία φανταστική φούσκα

Ανοίγω τα μάτια μου λόγω μιας ενοχλητικής λάμψης. Τα ανοιγοκλείνω λίγες φορές για να συνηθίσω το φως. Ξημέρωσε. Κοιτάω γύρω μου και αμέσως θυμάμαι που βρίσκομαι και όλα αυτά που έγιναν την προηγούμενη μέρα.

Εχθές το βράδυ μετά το περιστατικό με την κουζίνα ήμουν πολύ κουρασμένη για να κάνω οτιδήποτε άλλο και η ώρα είχε πάει αργά. Για αυτό είπαμε με τον Ιάσονα να ξεκουραστούμε και να ασχοληθούμε με το θέμα το πρωί. Και τώρα είναι πρωί...

Αφού τεντωθώ σηκώνομαι από το κρεβάτι και βάζω τα ρούχα μου τα οποία εχθές έπλυνα όσο καλά μπορεί να πλύνει κάποιος τα ρούχα του με σαπούνι χεριών στον νεροχύτη του μπάνιου του Ιάσονα. Ευτυχώς πρόλαβαν να στεγνώσουν.

Είμαι έτοιμη να κατέβω στην κουζίνα όταν ξαφνικά ακούω κάτι σαν νιαούρισμα. Πλησιάζω την μπαλκονόπορτα και κοιτάζω έξω. Βλέπω ένα καταύμαυρο γατάκι να έχει παγιδευτεί στο κλαδί ενός ψηλού δέντρου που βρίσκεται δίπλα στο μπαλκόνι. Αμέσως βγαίνω έξω και πλησιάζω προς το μέρος του αργά για να μην το τρομοκρατήσω παραπάνω. Έχει καρφώσει τα νύχια του στο κλαδί και φαίνεται να καλεί για βοήθεια.

"Πως βρέθηκες εδώ;"

Το δέντρο είναι σχετικά κοντά και πιστεύω μπορεί να πηδήξει στην βεράντα. Το καλώ με τον κλασσικό ήχο για να το παροτρύνω. Όταν πάει να πλησιάσει ένα κρακ ακούγεται από το κλαδί το οποίο πέφτει ένα εκατοστό πιο κάτω και το γατάκι τυλίγεται ακαριαία γύρω από το ασταθές ξύλο. Από στιγμή σε στιγμή θα σπάσει. Τώρα κατάλαβα γιατί φοβάται τόσο.

"Μην ανησυχείς θα σε πιάσω."

Ίσως αν τεντωθώ λίγο να τα καταφέρω.
Κρατώντας με το ένα χέρι το κάγκελο τεντώνω το άλλο προς το μέρος του αλλά δεν είναι αρκετά κοντά. Ανεβάζω το ένα μου γόνατο στο κάγκελο για να πλησιάσω περισσότερο.

"Άλλο λίγο..." λέω ζορισμένη ενώ προσπαθώ να τεντωθώ κι άλλο.

Το πόδι μου που δεν είναι στο κάγκελο ίσα που ακουμπάει το έδαφος πια. Πάω γυρεύοντας.

"Σε έπιασα!" λέω χαρούμενα.

Αυτή η χαρά δεν κρατάει ούτε ένα δευτερόλεπτο καθώς την ίδια στιγμή που το παίρνω στα χέρια μου γλιστράω. Το κλαδί σπάει καθώς έπεσα πάνω του και εγώ αρχίζω να πέφτω από την βεράντα με το γατί στην αγκαλιά μου.

Μία τεράστια και συνεχόμενη τσιρίδα βγαίνει από το στόμα μου. Νόμιζα ότι θα πεθάνω ή στην καλύτερη περίπτωση θα μείνω ανάπηρη. Ποτέ δεν έχω τρομάξει τόσο πολύ στην ζωή μου.