My Hearthstone

U N A

Fey.

Maraming taon na ang lumipas. Maraming mga bagay din ang nagbago. Maraming mga tanong na hindi kayang sagutin katulad na lang ng kanyang pag iwan sa akin sa simbahan.

Oo, iniwan niya ako at pinagmukha niya akong tanga sa harap ng tao. Hindi lang niya sinaktan ang puso ko, winasak din niya ang buong pagkatao ko.

At lahat ng ito ay kasalanan ng lalaking yon.

Minahal ko siya pero hindi ito sapat para sa kanya. Mas mahal kasi niya ang musika kaysa sa akin. Yes, he chose his own career than me.

Wala naman akong reklamo doon eh, susuportahan ko pa nga siya pero sadyang mapaglaro ang tadhana at pinili nitong maghiwalay kami ng landas.

Pero ano nga ba naman ang laban ko don eh mas gusto niya ang maging sikat. Ngunit may mga tanong pa din na kailangan ng kasagutan para maintindihan ang buong kagaguhan.

"Mommy? Are you ok?" sabi ng munting tinig. My thoughts hurriedly vanished when I heard my angel's voice. I faced her and caressed her small face.

Siya ang tanging dahilan kung bakit nakalagpas ako sa lahat ng sakit at poot. Ang dahilan ng pagbabalik kulay ng buhay ko, he's my hope when I'm on my weakest state.

I hugged Morn Dawn, my precious knight, kahit masama ang loob ko sa kanyang ama hindi ko din mapigilang ipangalan sa kanya ang ngalan ng kanyang ama.

"Mommy Daeny will always love you okay? I will protect you at all cost" sambit ko sa kanya. Tinitigan ko siya at napagtanto na anak talaga siya ni Maven dahil kuhang kuha ang bawat detalye ng mukha niya, mula sa mata hanggang sa labi, in short his own replica.

Hinalikan ko ang tungki ng kanyang ilong at siyay napahagikhik. How I wish we can stay like this forever. Napabuntong hininga nalang ako sa aking naisip.

"Mommy where is my daddy? Why daddy is not with us? Daddy doesn't love Maven?" sambit ni Maven sa malungkot na tinig at maluha luhang mata.

Malungkot ko siyang ngitian dahil alam ko na hindi ko masasagot ng sakto ang kanyang tanong dahil ako mismo hindi alam kung bakit niya kami iniwan.

But I dont want my son to think that his father doesn't love him. Even though I hate his father, I still have a heart to tell my son that his father loves him so much. Sana nga...

"Daddy loves you very much ok? Don't you ever think that he didnt love you sweetheart. In matter of fact he misses you and he can't wait to see you." pampalubag loob kong sabi sa kanya. Ngumiti siya sa akin at pinunasan ko ang konting luha na dumaloy sa kanyang mata. Ugh my poor baby! He doesn't deserve all of this!

Sinuklay ko ang kanyang buhok at niyaya siyang tumayo. Hinawakan ko ang kanyang munting kamay at lumabas kami sa kwarto.
"Kuya Hawry! Kuya! Asan ka?" pasigaw kong tanong kay Kuya Hawry habang pababa kami sa hagdan. Inalalayan ko si Maven sa paglalakad. He's just 4 years old after all! He needs guidance with his parents but sad to say, only his mother can give him that.

"In the kitcheeeen!" pasigaw ding sagot ni Kuya. Siya ang naging sandalan ko sa lahat ng pinagdadaanan ko sa buhay. I'm very thankful to have him as my brother.

Sa loob ng anim na taon, nakita niya akong umiyak, nagmukmok, pinilit na magpakatatag at lumaban sa hamon ng buhay. I did all of that just for my son. I'm striving to be okay just for my son. I don't want him to be sad.

Pinuntahan namin siya ni Maven sa kusina. Nadatnan namin siyang topless na nagluluto ng agahan. Palagi naman siyang hindi nagsosuot ng pangitaas, akala mo naman kung sinong artista. Napahagikgik nalang ako sa aking isipan.

Well, I cannot deny the fact that my brother has the looks and has toned shape body. Afterall, we have a good genes. I wonder why he doesn't have a girlfriend or he does but he didnt tell me. Hmm I never thought about that...

"Hi sa tito kong gwapoooo!" masiglang bati ni Maven sa tito niya. Napatawa nalang ako sa tinuran ng aking anak. Napakabolero talaga!

"Ang aga aga naglalambing na naman ang aking gwapong pamangkin!"

Nilapitan ni Kuya si Maven at niyakap. Hinalikan niya ito sa pisngi at muli itong binaba sa countertop. Inalalayan ko siya sa likod at baka mahulog pa sa upuan.

"Magbihis ka nga kuya! Nakikita ng bata ang kaharotan mo oh hays ikaw talaga" I tsk three times. Napakasakit talaga niya sa ulo. Parang ako pa ang matanda dito eh. Nako talaga!

"Opo mahal na reyna! Napakabossy talaga. Baka malapit na ang menopausal stage niya" Umalingawngaw ang kanyang halakhak sa buong kusina, di ko narinig ang huling sinabi niya pero alam kong kagagohan na naman ito laban sa akin. Hays epal!

Inasikaso ko na si Maven sa kanyang pagkain. Bumalik ulit si Kuya at nilapitan niya ako at kinurot ng malakas ang aking pisngi. Napahiyaw ako sa sakit at gulat obviously sino namang hindi diba? At ang loko tumatawa pa habang tumatakbo palayo sa kwarto niya.

"AAAAAAH KUPAL KA TALAGA SION BLADES!!!" sigaw ko nalang sa asungot kong kapatid. Di naman ako pwedeng gumanti ngayon dahil hawak hawak ko si Maven habang siyay kumakain. He is really savoring his food that he wouldn't mind his surroundings and just eat and eat and eat.

Napukaw ako sa aking isipan ng tapikin ako sa pisngi ni Maven. Liningon ko siya at nakita ang kanyang 'begging look'. Naku po! Alam na alam ko ang mangyayari kapag naging ganito siya. Hihingi na naman siya ng pagkain or pupunta sa Tita Lisque niya which is my bestfriend since then. At di nga ako nagkamali...

"Mommy pwede ba tayong pumunta kay tita Lisquie, miss ko na si Lin. Nabobored na ako sa bahay wala akong kalaro"

Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya at hinalikan ang tungki ng kanyang ilong. Kunwaring umiling ako sa kanyang sinabi.

"Di ka payag mommy? Bored na bored na talaga ako dito. Palagi nalang akong mag isa. Baka maintrovert ako nito"

Paawang sambit ni Cyaeny sabay punas sa luha niyang hindi naman mupatak Aba napakagaling umarte! Tinuruan na naman ito ni Kuya ng kanyang mga kalokohan. Gaganti na talaga ako! Di na ito pwede!

Pero di ko talaga mapigilang mapahalakhak  sa kanyang mukha na nagpapaawa talaga.

"Tara! Let's go to Tita Lisquie!" napahiyaw siya sa aking sinabi. Dali dali siyang umakyat sa taas at paniguradong kukunin niya ang kanyang toy box.

I can't endure my son's begging face. He's so adorable like his father. Malungkot na lang akong napangiti. Kung sana pinili niya kami, naging masayang pamilya na sana kami ngayon.