Through The Dark (Larry AU)

Hoofdstuk 4: Nachtmerrie

Een paar uur later gaan Harry en ik onze kamer in om te gaan slapen. We hebben eerst nog met z'n alle een film gekeken na het eten, maar nu die film voorbij is zijn Harry en ik naar onze kamer gegaan. Ik pak een pyjama uit de tas met nieuwe kleren en loop naar de badkamer om me om te kleden. Ik haal eerst het verband van de wonden op mijn benen. Verder wil ik niet naar die wonden kijken, dus ik doe meteen mijn pyjamabroek aan.

Als ik mijn pyjama aan heb, loop ik de badkamer weer uit. Harry ligt al in zijn bed, dus ik stap ook mijn bed in. "Hoe voel je je?" Vraagt Harry aan mij. Ik twijfel even, maar antwoord uiteindelijk: "Om eerlijk te zijn weet ik het niet. Ik voel me hier veilig en iedereen is super aardig. En als ik bij jou ben voel ik me geweldig. Maar bij elk klein dingetje stort ik weer in." Harry knikt begrijpend en zegt dan: "Dat is logisch. Dat had ik in het begin ook. Maar ik zal er altijd voor je zijn. Ik hou van je." Nog steeds als hij dat zegt, begin ik weer te blozen. "Ik ook van jou." Antwoord ik.

Na een tijdje gepraat te hebben, zet Harry het licht uit om te gaan slapen. Eigenlijk wilde ik aan Harry vragen of ik bij hem mocht liggen, maar ik durfde het niet te vragen. Dus nu lig ik alleen in mijn bed. Ik ga Harry nu ook echt niet meer wakker maken. Maar ik durf nu eigenlijk niet te slapen. Toch ga ik maar gewoon liggen en probeer te gaan slapen. Verder kan ik ook niet zo veel meer doen. En wakker blijven, gaat hem ook niet worden, want ik ben uitgeput.

"HAAL LIAM, ZAYN, VIV, OF JAMES!" Hoor ik iemand schreeuwen. Het klinkt heel ver weg en ik kan niet plaatsen wie het schreeuwt. Het enige wat ik in mijn lichaam voel is paniek. Er klinkt nog meer geschreeuw, maar daar kan ik geen woorden in verstaan. "Mason, Spencer en Lily de kamer uit. Niall blijf hier voor als ik je nodig heb. Harry ook hier blijven, maar ga een paar stappen achteruit." Hoor ik Julie zeggen. What the fuck is er allemaal aan de hand? Ik probeer voor de zoveelste keer mijn ogen te openen, maar het lukt nog steeds niet. Ik heb Harry nodig. Ik wil zijn armen om me heen hebben, om me weer veilig te voelen.

Als ik voel dat iemand mij ineens vastpakt, begin ik te schreeuwen en duik in elkaar. "Niet doen, stop, laat me gaan, niet doen!" Schreeuw ik. Pure paniek giert door mijn lichaam. Nu hoor ik iedereen door elkaar schreeuwen. "IEDEREEN KOPPEN DICHT!" Hoor ik Harry schreeuwen. Harry! Ik wil hem zien, ik heb hem nodig. "James, laat hem los. Hij raakt alleen maar meer in paniek." Hoor ik Harry ook redelijk in paniek zeggen. Maar James antwoord: "Harry, hij doet zichzelf pijn. Ik hou hem alleen vast, om hem tegen zichzelf te beschermen." James houdt mij dus vast. Geen reden voor paniek, Louis. Het is James maar. "Harry..." Weet ik nu eindelijk uit te brengen. Meteen voel ik een hand de mijne pakken. "Ik ben bij je, rustig maar." Hoor ik Harry zeggen. Nu Harry mijn hand vast heeft, voel ik mezelf al een stuk rustiger worden.

Een paar seconde later lukt het mij eindelijk om mijn ogen te openen. Er staan best wel veel mensen in mijn kamer. Blijkbaar ben ik aan het hyperventileren, maar ik kan me niets herinneren van wat er gebeurd is. Er moet wel iets gebeurd zijn, want anders zou niet iedereen in mijn kamer staan. James zit achter mij en houdt mij nog steeds vast. "Louis, luister goed naar mij. Sluit je ogen." Zegt James. Maar ik schud meteen mijn hoofd, want ik wil mijn ogen niet sluiten. Gelukkig zegt James: "Oké, kijk dan naar Harry en alleen naar Harry." Dus ik kijk naar Harry en hij kijk met een geruststellende glimlach naar mij. "Adem diep in door je neus en hou dat vast." Gaat James verder. Dus ik doe precies wat hij zegt. "Adem nu langzaam weer uit." Zegt James een paar seconde later. Ook dat doe ik weer. James laat mij nu een beetje los en zegt: "Blijf dit nu een tijdje herhalen. Diep in en uit blijven ademen." Nu begin ik me te beseffen dat ik mezelf, alweer, heel erg voor schut gezet heb en daardoor raak ik weer een beetje in paniek.

"Rustig Louis. Je bent hier veilig. Niemand zal je hier pijn doen. Iedereen is hier alleen om jou te helpen. Ik ga je loslaten, om te bewijzen dat ik je ook geen pijn ga doen." Gaat James verder. Als James mij los laat, ga ik meteen rechtop zitten. James gaat achter mij vandaan en gaat op de rand van het bed zitten. "Hoe voel je je, Louis?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. James gaat op de grond zitten, zodat hij mij aan kan kijken. Ik bijt op mijn lip en sla mijn ogen neer. "Kun je mij proberen te vertellen hoe je je voelt." Vraagt hij nog een keer. Dus ik knik en antwoord zachtjes: "Beschaamd, verward, angstig." Als ik James weer aankijk, zie ik de hele kamer draaien. "Ik ben echt heel duizelig." Zeg ik meteen. Harry komt meteen naast mij zitten en legt zijn hand op mijn rug. "Louis, doe je hoofd tussen je benen. Juul, kun je een glaasje water en Viv gaan halen." Zegt James. Harry streelt geruststellend over mijn rug.