Louis is een jongen die een heel zwaar leven heeft, op zijn slechtste moment komt hij Harry tegen. Harry is de eerste persoon bij wie Louis zich veilig voelt. Als blijkt dat Harry ook een zwaar leven heeft gehad en woont op een groep, komt Louis daa...
Vandaag wordt een drukke dag. Tenminste... Voor mij drukker dan normaal. 'S Ochtends heb ik tekentherapie van Charlie en daarna ga ik naar de les over medicatie van Viv. Tussendoor hebben we dan nog de lunch. Het is voor het eerst deze week dat ik weer naar een les ga en eigenlijk ben ik best wel zenuwachtig. En ik ben moe. Vannacht was verschrikkelijk. Ik ben doodmoe. Deze dag gaat zwaar worden. Ik wil ook niet tussendoor gaan slapen. Ik ben moe, maar wil alles behalve slapen.
"We beginnen weer met die schematherapie van Zayn. Gister was het ook fucking zwaar. Gelukkig hoefde ik gister nog niet veel te doen, maar vandaag waarschijnlijk wel. Kan ik niet gezellig meekomen naar jou tekentherapie." Zegt Harry terwijl we ons klaarmaken om naar het ontbijt te gaan. Ik grinnik en antwoord: "Van mij mag je. Denk alleen niet dat het van Zayn en Charlie mag." Harry rolt met zijn ogen en zegt: "Ik denk dat Zayn mij persoonlijk bij jou weg komt slepen." Ik knik, waarschijnlijk zal dat echt gebeuren. Zayn is chill, maar kan ook echt wel streng zijn als dat nodig is.
Tijdens het ontbijt ben ik de groepsruimte weer uit gegaan. Ik had tegen Harry gezegd dat hij maar gewoon bij de groep moest blijven. Hij hoeft niet steeds bij mij te zitten, hij moet ook gewoon bij de groep kunnen zijn. Met mijn boterham, schetsblok en potlood ben ik weer naast de voordeur gaan zitten. Snel eet ik mijn brood op en begin dat te tekenen.
Als erineens iemand naast mij komt zitten schrik ik op uit mijn gedachte. "Ik dachtwel dat je hier zou zijn." Zegt Charlie. Geschrokken kijk ik op mijn telefoonen zeg: "Sorry, ik ben de tijd helemaal vergeten. Ik zat zo in mijn tekening."Charlie glimlacht en zegt: "Is niet erg. Zullen we de tekentherapie hierhouden." Ik knik. Het is wel fijn om even buiten te zitten. Charlie legt eenhand op mijn been en vraagt: "Waarom heb je dit getekend?" Maar ik zeg meteenin paniek: "Raak me niet aan." Hij haalt meteen zijn hand weg en zegt: "Sorry."Direct kalmeer ik weer en ga verder met tekenen. Op de één of andere manier kanik alleen aanraking van Harry handelen. Even kijk ik om me heen of iemand mijkan horen en dan vertel ik zachtjes: "Sinds ik Liam en Harry verteld heb dat ikmisbruikt ben voel ik me zo." "Heb je dat gister tijdens je gesprek met Liamverteld." Vraagt hij. Ik knik. Liam heeft het dus echt niet doorverteld. "Watvoel je precies?" Vraagt hij verder. "Onrust." Antwoord ik direct. Ik voel mezo onrustig... "Er is zoveel onrust. Chaos. Het is een chaos in mijn hoofd.Angst..." Volgens mij voel ik me alleen maar slechter doordat ik het verteld heb."Komen de herinneringen terug, doordat je het verteld heb?" Vraagt Charlie dan.Ik knik hevig. De herinneringen blijven zich maar afspelen in mijn hoofd.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
We hebben nog een aardige tijd zitten praten. Charlie stelde nog wat vragen en ik gaf antwoord. Ik heb niet echt meer iets uit mezelf verteld. "Kunnen we iets voor jou doen? Is er iets waardoor we het allemaal wat makkelijker en rustiger kunnen maken?" Ik schud mijn hoofd en antwoord: "Laat me gewoon maar even gaan." Toch kijkt Charlie mij bezorgd aan. "Zou je het fijn vinden als ik doorgeef dat iedereen eerst even bij jou moet checken voordat ze bijvoorbeeld een hand op je been leggen, zoals ik net deed. Of juist niet?" Vraagt hij dan. Het zou wel fijn zijn om niet elke keer te hoeven schrikken als iemand mij weer aanraakt, dus zonder er nog te veel over na te denken knik ik. Charlie knikt ook en zegt: "Dan ga ik dat in ieder geval regelen. Heb je een beetje kunnen slapen vannacht?" Meteen schud ik mijn hoofd. Vannacht was echt een hel. "Heb al overwogen om tijdelijk slaapmedicatie te gaan slikken?" Stel hij dan voor. Ik knik en antwoord: "Vanmiddag ga ik naar de les over medicatie bij Viv en dan wil ik dat daar aangeven." "Ik zal tegen Viv zeggen dat het mij ook een goed idee lijkt. Dan kun je misschien vanavond al starten." Zegt hij. Dat zou echt wel fijn zijn. Hopelijk is Viv het daar ook mee eens.
Niet veel later is ons gesprek voorbij. Ik ben terug naar mijn eigen kamer gegaan. Nu wordt het pas lastig om mezelf wakker te gaan houden. Nog anderhalf uur tot de lunch. Over een uurtje ga ik gewoon alvast de tafel dekken. Dan heb ik nog maar een uur te overbruggen tot de lunch. Misschien dat ik nog even ga tekenen. Dan is dat uurtje zo voorbij.
Ik zit net achter het bureau, als de deur wordt open gegooid. Als ik me omdraai zie ik dan het Harry is. Hij gooit zijn tas door de kamer heen. "Haz?" Vraag ik bezorgd. Hij pakt het lampje van het nachtkastje en gooit die ook door de kamer heen. Het lampje breekt in allemaal kleine stukjes. Harry pakt meteen nog iets en gooit het weer. Voordat hij nog iets kan pakken spring ik op en trek hem in een knuffel. "Shh, rustig Harry. Rustig maar." Zeg ik. Harry slaat zijn armen om mij heen en begint hartverscheurend te huilen. Ik streel over zijn rug en probeer hem te kalmeren.
Na een paar minuten kalmeert Harry weer. "Wat is er, babe?" Vraag ik aan hem. Hij begint heen en weer te ijsberen met zijn handen in zijn haar. "Die kut Zayn. Klootzak! Tering vent." Zegt hij boos. Ik wil net vragen wat Zayn gedaan heeft als de deur open gaat. Charlie komt binnen en zegt: "Ik hoorde dat het niet helemaal goed ging. Wil je praten?" Als Harry knikt vraag ik: "Wil je dat ik mee ga?" Als Harry knikt loop ik meteen achter hun aan.
We gaan zitten in de kamer van Charlie. "Wat is er precies gebeurd?" Vraagt Charlie dan. Dat vraag ik me ook af. "Die kut Zayn met zijn klote therapie." Antwoord Harry. Daardoor moet Charlie even lachen. "Niet lachen, klootzak." Zegt Harry dan, maar daarna ontstaat er een kleine glimlach op het gezicht van Harry. Hij ademt even diep in en uit en zegt dan: "Die therapie is gewoon heel heftig. Zayn liet mij dingen terughalen die tegen mij gezegd zijn vroeger. Hij bleef maar doorvragen en er kwamen gewoon hele heftige dingen terug naar boven." "Je weet toch dat je altijd aan mag geven dat je wilt stoppen. Ook bij Zayn!" Zegt Charlie. Harry wendt meteen zijn blik af en mompelt: "Dat kan ik niet." Pff, dat is herkenbaar. "Daar gaan we aan werken de komende gesprekken." Zegt Charlie dan. Harry knikt alleen.
Charlie heeft Harry al snel weer kalm gekregen. "Maar ik ga niet terug naar die klote therapie." Zegt Harry stellig. Charlie lacht weer en zegt: "Dat is prima. Je weet toch dat het allemaal niet verplicht is." Nu knikt Harry. "Wil je het morgen nog wel een kans geven? Want ik denk dat je er echt wel baat bij kan hebben. Of wil je er liever met mij één op één aan werken?" Vraagt Charlie dan. Harry denkt even na en antwoord: "Ik zie morgen wel hoe ik me voel." Daar stemt Charlie mee in.
"We zouden naar het bos gaan vandaag." Zegt Harry ineens, als we terug zijn op onze kamer. Dat hadden we inderdaad afgesproken. "Het kan nog wel, maar het wordt krapjes." Antwoord ik. Harry kijkt naar de klok en schudt zijn hoofd. "Laten we het maar een keer in het weekend doen, dan zitten we niet met de lessen." Stelt Harry dan voor. Ik knik instemmend. Dan hebben we wat meer tijd en kunnen we er echt van genieten. Nu zou het anders haasten zijn, om op tijd terug te zijn voor de les van Viv. "Of we doen het morgen tijdens de schematherapie." Zeg ik lachend. Harry knikt meteen hevig. "Ja! Dat doen we! Beste idee ooit!" Antwoord hij. Ik schud lachend mijn hoofd.
