The Prince Who Stole The Magic Wand

Chapter 1- Magic Wand

Chapter 1

"Ms. Hechanova are you listening? Want to share your thoughts? Hmm?"

The heck! Di ko napansing nawawala na pala ang isip ko sa itinuturo ni ma'am.

Ang mga mata ng buong classroom ay nakatutok sa akin ngayon. Naghihintay ng isasagot ko.

"Uhh I'm listening ma'am. Parang nahilo lang po ako. Sorry for that." Pag dadahilan ko.

"Oh okay... just go to the clinic kung masama ang pakiramdam mo."

I nodded and then smile a little because of my acting skills.

Good job! Galing mo talagang umarte Criszah!

I don't think so. Di mo nga ako napaniwala tss...

Napalingon ako sa paligid ng marinig kong may nagsalita. Mukhang wala naman dahil busy sa pakikinig ang mga kaklase ko. Pero nang napatingin ako sa gilid malapit sa pinto ay nagtagal ang tingin ko sa taong naka pwesto doon.

I caught his cold eyes looking at me intently. We stared at each others eyes before he lick his lower lip and mouthed "What?"

Naniningkit ang mga mata kong nakatingin sa kanya. Tinatantya kung siya ba ang nag salitang iyon.

But... it's impossible! Ilang upuan pa ang layo namin sa isa't-isa. Paano niya sasabihin iyon kung ganon? At paano ko maririnig kung mag kalayo kami?

Or else...

Or else he tried to speak in my mind... but how? He's just a human! And I knew that! We're classmates since freshmen. Kaya alam kong tao siya. And I'm hundred percent so sure of that!

But... we didn't talk that much.... Bukod sa sinabi niya noong nakaraang linggo. May kinalaman kaya yon?

Ugh! Ayoko ng maalala yon! And I don't care to his damn confession!

"Ms. Hechanova are you alright? O gusto mo na bang lumabas at pumunta ng clinic? I think it's better if you stay there for awhile until you're okay."

Nag bitiw ako ng tingin sa lalaking iyon at ibinaling ang tingin sa guro na nasa harapan.

"Uh... I'm fine ma'am. Thanks for the concern." I said with a ghost of smile.

She just nodded and continued discussing. I want to listen but my mind is elsewhere. Thinking other things.

Ofcourse thinking my wand! And the bastard thief who stoled it! Damn! Yari talaga sa akin ang taong yon!

Isa pa ang ang taong narinig kong nag salita kanina lang. Or it was me? Hallucinations? I guess...

Ugh! I can't help but to think that I wasn't hallucinating! Sigurado talaga akong nag salita ang lalaking iyon! Damn that guy!

I tried to listen to our teacher but I just couldn't. Isinantabi ko na lamang ang mga iniisip ko at nag pa tuloy sa pakikinig kahit na wala namang pumapasok sa utak ko.

Apat na subject na ang nag daan at pagkatapos nitong pang lima ay lunch break na. How I wish my magic wand was there inside my bag at pagka ano ay mabilis kong matatapos ang oras kung kailan ko gustuhin.

But realization caught in me. Na siguradong hindi ko mahahanap ang magic wand na iyon if I were not going to find that bastard thief who stoled it.

Isa pa ay wala akong pwedeng pag sabihan na may bagay akong iniingatan dahil may mahika ito.

I should keep that as a big secret. Walang dapat makaalam na totoong nasa akin ang mahiwagang mahika na iyon.

Kahit na alam ng iba na nasa akin ang magic wand ay hindi dapat nila malaman na totoo ang haka-hakang ito. Walang dapat maka-alam na totoong ako ang nag mamay-ari non.

"Criszah! Oh my gosh buti nakita kita! Tara sabay na tayong mag lunch?"

Pauwi na sana ako kung hindi lang ako tinawag ng kaibigan kong si wendy. She's my only friend here in school, were classmates since elementary.

"A-ano kasi... may kailangan pa kasi akong hanapin." Nakakahiya mang tumanggi ay sinabi ko parin.

Bigla namang bumusangot ang mukha niya.

"Really criszah? Lagi ka nalang kayang tumatanggi...nakakapag tampo ka na..."

"Promise bukas sabay na tayong mag lunch. Talagang kailangan ko lang hanapin ngayon yung hinahanap ko."
Pag dadahilan ko.

"Ano bang hahanapin mo? Gusto mo tulungan nalang kitang mag hanap? Since wala naman na tayong klase."

I need to find my magic wand? Ganun ba ang sasabihin ko? The heck! I can't say that!

"Uh Sige next time ko na nga lang hahanapin. Sabay na lang tayong mag lunch." 

Lumapad ang ngiti sa labi niya ng mag bago ang isip ko.

Ofcourse mag babago talaga ang isip ko dahil hindi pwedeng tulungan niya akong mag hanap ng magic wand na iyon.

Even my one and only friend didn't know anything about my missing wand. Kahit kanino ay itinago ko iyon.

Pakialamera lang talaga ang taong nagpakalat na nasa akin nga ang magic wand na iyon!

Anyeooong! What do you think of the first chapter? Just comment your thoughts and vote na rin haha. Thank you for reading! :)

-SECRETLYNAIVE