သူကၽြန္ေတာ့္ဆီကေနအေဝးကိုပ်ံသန္းသြားတာ
အခုဆို ၁ ႏွစ္နဲ႔ ၁လရွိေနပီ
သူ အရမ္းရက္စက္တယ္ သူေျပာခဲ့တာေတြက
မုသားလား တကယ္လား ဆိုတာအခုထိမသဲကြဲ
ႏိုင္ေသးဘူး ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုအခုခ်ိန္ထိဆက္ေစာင့္ေနတုန္းပါပဲ
ရက္ေတြ လေတြ ရာသီေတြသာအလီလီေျပာင္း
သြားခဲ့တယ္ ဒါေပမဲ့ သူနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ကအရင္တုန္းကလိုမေျပာင္းမလဲပဲ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ႏွလံုးသားေလးကအခုခ်ိန္ထိဆက္ပီး ေႏြးေထြးလတ္ဆက္ေနတုန္းပါပဲ~~~~
ကၽြန္ေတာ္ကသာ အရင္လိုမေျပာင္းမလဲဆက္ပီး
ရွင္သန္ေနေပမယ့္ Jimin နဲ႔ Jungkook တို႔ရဲ႕
အခ်စ္ေတြကေတာ့ ဒီမွာတင္တစ္ခန္းရပ္သြားပီ
ထင္ပါရဲ႕~~~~
ကံၾကမၼာႀကီးကအရမ္းရက္စက္လြန္းတယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေလးေယာက္အေပၚကို အားလံုးပီး
ဆံုးသြားပီး အဆင္ေျပသြားေတာ့မယ့္အခ်ိန္ကို
ကံၾကမၼာက မလိုလားဘူးထင္ပါတယ္~~~
ထိုေန႔ Jimin နဲ႔ Jungkook တို႔ Tae ဆီလာရာလမ္း
မွာ~~~
Flashback start
"Jungkook ငါတို႔မွီပါ့မလား"
"မွီမွာပါ စိတ္မပူပါနဲ႔ ကိုယ္တို႔ေရာက္ေတာ့မွာပါ"
"Omm ငါစိတ္ေတြအရမ္းပူေနတယ္"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ကိုယ္ရွိတယ္ Min အနားမွာ"
Jungkook ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ Jimin
လက္ေခ်ာင္းမ်ားအားယွက္သြယ္လာပီး Jimin
ဘက္လွည့္လာပီးျပံဳး၍ဆိုလာေသာ Jungkook
"ခ်စ္တယ္ Jungkook "
"ကိုယ္ေရာပဲ Min"
ထိုခ်ိန္ ရုတ္တရက္
# ဒုန္း # ဆိုေသာ အသံႏွင့္အတူကားထဲမွလြင့္
ထြက္သြားေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္
ကားေပၚတြင္က်န္ခဲ့ေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
ကားေပၚကေကာင္ေလးမွာေတာ့ေသြးသံရြဲရြဲျဖင့္
ျဖစ္ေနလ်က္
"J..i..m..i..n"
ကားလမ္းေပၚသို႔လြင့္ထြက္သြားေသာ ေကာင္ေလး
အား ၾကည့္ရင္း အဆက္မျပတ္က်ဆင္းလာေသာ
မ်က္ရည္စက္မ်ားႏွင့္အတူေခၚလိုက္ေသာနာမည္
ေလးတခု~~~~
