Yaşanması mümkünken yaşanmayan mutluluklar vardır içinde ukte kalan. Sevgi...benim içimde kalan ukte buydu. Ben sevile bilirdim ama insanların beni sevmesi için kör olması gerekiyordu. Ben hayata yenilmiş olarak gelmişdim. İnsanlardan nefret ediyordum,hayatdan nefret ediyorudum,yaşamaktan nefret ediyorum. "Ucube"olmaktan nefret ediyordum
Ben Melinda...Melinda Akçan. İnsanların "Ucube"adlandırdığı o zavallı kız. Yıllar önce geçirdiğim bir kazada yüzüm tanınmaz hale geldi. Yıllarca kabullenmedim bunu,kendimi insanlardan dışladım,hiç bir sosyal hayatım,yaşantım oldmadı. Dört duvara takılıp kaldım. Geçen yıl hayatımı değiştiren olayla birlikte insan içine çıktım. Geçirdiğim saysız ameliyyatlarla yüzümü eskisinden daha iyi olmuşdu. Ama yinede insanların rahatsız edici bakışlarını üzerimde hiss ediyorum.
Yıllar sonra insan içine çıkmamın sebebi artık bir üniversite öğrencisi olduğum gerçeğiydi. Hayalini kurduğum yere adım adım yaklaşıyordum. Karşımda ki tek engel ise kendimdi.
Bu zor zamanlarımda yanımda hiç kimse yoktu. Herşey geçicek,yine eskisi kadar güzel olucaksın diyen birisi yoktu. Herkes acıyarak bakıyordu bana. Ailem bile. Kendilerini suçlamakla birlikde bana acıyorlardı. Buda yetmezmiş gibi bende utanıyorlardı. Kendimi bir hiç gibi hiss etdiğim zamanlardı.
Universite...çoğu gencin tek hayali buydu değilmi. Ama orası benim hayallerimi yıkıyordu yavaş-yavaş. Yinede direniyordum bütün zorluklara rağmen çünki tek başınaydım ve vazgeçemezdim.
Yüzümün yarısı yanık haldeydi,donuk yeşil gözlere sahipdim. Güçsüz kahverengi saçlarım vardı. Yüzümün bir tarafı yanık olduğu için genellikle saçımla orayı kapatırdım. Gerçekten bu sayede insanları tanıma fırsatım oldu. Yüzümün diğer yanına görenler hemen uzaklaşıyordu etrafımdan. 2 ci sınıfa geçtiğimizde artık herkesin gözünde bur Ucubeydim. Herkes benden nefret ediyordu. Ve bu geçmiyordu,insanların yanından geçtiğimde o fısıltılar bütün benliğime işliyordu.
Bu gün yine aynanın karşısına geçtim saçlarımı kulağımın arkasına verdiğimde gerçek Melinda gün yüzüne çıktı. Bütün hayatım yüzümün diğer yarısında mahv olmuşdu. Bir tarıfım herkesin çok sevdiği pürüssüz bir cilde sahib olan Melindaydı. Ama bu yüzümün diğer tarafını görmeyenler için geçerliydi. Beni sadece ben yok ediyordum.
Sabahın ilk ışıklarıyla gözümü açtım. Hemen banyoya gidip gerekli ihtiyaçlarımı tamamladım. Üzerime kot pantolon,bol bir kazak geçirdim saçımı yüzümün üzerine döküp evden çıktım. Bu gün önemli bir sınavım vardı,günlerdir buna hazırlanıyordum.
Durağa yakınlaşmıştım,otobüsün gelmesine 10 dk vardı daha. Geçib oturmak isterken yerde bir resim çantası gördüm. Üzerinde sadece bir numara yazıyordu. Kaybedilidiğini düşünüp üzürinde ki numarayı aradım
"Alo" dedim tedirginlikle
"Alo,siz kimsiniz" tok bir erkek sesiydi
"Şey ben bir resim çantası buldum,üzerinde sizin numaranız yazıyorudu"
"Ahh gerçektenmi,çok teşekkür ederim beni nasıl bir dertden kurtardığınızı tahmin bile edemzsiniz"dedi minnettar bir tonla
"Önemli değil"
"Şey siz nerdesiniz ben hemen gelip alsam onu"
Adresi verdikden sonra yaklaşık 10 dk daha bekledim,tabi bu sırada otobüs gitti. Ama emaneti sahibine teslim etmem gerekiyordu. Zaten sınavım 2 ci dersdi yetişirdim. Bir arab durağın önünde durdu. Önde iki kişi,arkada da bir kişi oturyordu,yaklaşık benim yaşlarımdaydılar.
Önden biri inip bana yakınlaştı
"Telefonda konuştuğum kişi sendin qaliba" dedi baş parmağını bana uzatarak
"Evet bendim,buyrun buda sizin qaliba"
"Gerçekten çok teşekkür ederim hayatımı kurtardın resmen"
"Önemli değil"
"Ya hadi abi geç kalıcaz"dedi şöför
koltuğunda oturan erkek
"Tamam geliyorum"dedi kapıya yakınlaşarak sonra geriye dönüp"hoşçakal güzel kız"dedi ve arabaya bindi.
O an bütün evrende tek başıma kalmış gibi hiss etdim. Bana güzel kız demişdi. Güzel olduğumu zann etmişdi. Ucube oldğumu bilmiyordu. Bunu bilerek bile mutlu olmuşdum. İlk defa,yıllar sonra ilk defa biri güzel olduğumu düşünmüşdü.
O gün herşey çok güzel geçti,sınavım gayet başarılıydı. Ama beni daha mutlu eden o erkekdi. Bana güzel olduğumu söyleyen o erkek. O çok kusursuzdu. Çoğu kızın hayranlıkla bakabileceği bir tipe sahipdi...umarım kalbide yüzü kadar güzeldir
Bunları düşünerek uyukuya ne zaman daldığımı bile hatırlamadım ve ilerde beni nelerin beklediğinden bile habersizdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UCUBE
Teen Fiction"Neden seviyorsun ki beni?"dedim gözlerinin içine bakarak "İnsan neden sevdiğini bilemez Melinda" "Ben senin seveveğin bir kız değilim şimdiye kadar hiç kimse sevmedi beni. Şimdi senin gibi birinin beni sevmesi çok saçma" "Ben seni çok güzel sevicem...
