Scherven van Liefde

De ontmoeting

Hoofdstuk 1

Starend naar het plafond lag ik in bed te dagdromen. Ik had net een kijkoperatie ondergaan. Nou ja, net... het was al zeker twee weken geleden. De pijn was al flink verminderd, maar wat extra rust kon natuurlijk geen kwaad.

Ik werd uit mijn gedachten gehaald door een stem.

"Luna," hoorde ik plotseling.

"Ja, lieverd. Wat is er?" antwoordde ik.

"Luna, heb je zin om mee te gaan?" vroeg Jake.

"Naar waar gaan we dan, lieverd?" vroeg ik.

"Een vriend belde me en vroeg of ik hem wilde voeren om te tanken. Kom je mee? Zo ben je nog eens buiten," zei Jake.

Ik dacht even na, maar uiteindelijk besloot ik om mee te gaan. Ik dacht bij mezelf: waarom ook niet? Na twee weken plat liggen kon ik wel een frisse neus gebruiken. Ik wist niet eens wie het was, want veel van hun vrienden kende ik niet. Alleen de vrienden die we gezamenlijk tegenkwamen tijdens het uitgaan. (En met 'hun' bedoelde ik mijn beste vriend en mijn vriendje.)

Ik antwoordde dat het goed was. Ik kleedde me snel aan en stond klaar om te gaan. Ik had natuurlijk nog veel pijn, maar met een goede pijnstilling viel het mee.

Even later kwamen we aan bij hun vriend die daar aan de kant van de weg stond met zijn auto. Hij was vergeten te tanken, dacht ik te horen. Ze waren aan het praten; ik hoorde niet veel, want ik zat nog in de auto en dacht bij mezelf dat we maar snel terug thuis zouden zijn. Nadat de mannen eindelijk waren uitgepraat, stapten ze samen in de auto. De mysterieuze vriend stapte ook in met een jerrycan. Dus ik was nog lang niet thuis...

Ik keek hem even aan ik had al gezien dat er een meisje in zijn auto zat die daar bleef. Ik dacht dat het zijn vriendin was. Ik begroette hem en vroeg lachend: "Moet je vriendinnetje niet mee?" waarop hij antwoordde: "Nee, ze is mijn waakhond."

Meteen begonnen Jake en Lukas te lachen. Ik begreep hun humor niet zo goed, maar blozend lachte ik toch maar mee om interessant te lijken. Intussen waren ze verder aan het praten. Ik luisterde mee naar wat ze allemaal te vertellen hadden. Natuurlijk wilde ik ook wel weten hoe deze mysterieuze vriend van hen heette. Na eventjes luisteren werd dat duidelijk: ik hoorde de naam Jordy vallen.

Ik was intussen toch maar wat op mijn telefoon aan het scrollen terwijl ze praatten, dus besloot ik ook even te zoeken tussen de vrienden van Jake en Lukas. Misschien kon ik op deze manier meer te weten komen over deze mysterieuze vriend.

Al snel vond ik zijn profiel tussen de vrienden van Lukas, maar ik besloot toch niet te kijken. Wie weet, straks beginnen ze raar te denken en vragen te stellen, al was ik toch wel benieuwd.

Niet veel later kwamen we aan bij het tankstation. Ze stapten alle drie uit en tankten een jerrycan van 10 liter vol. Het duurde wel eeuwig voordat ze weer instapten. Ik bedoel, hoe lang kan het duren om zo'n kleine jerrycan vol te tanken? Ze waren nog slechter dan vrouwen in een supermarkt met hun praten. Het leek wel alsof ze elkaar al jaren niet hadden gezien, wat vreemd leek, want ik kende Lukas al sinds ik ongeveer 12 jaar oud was. Jake en ik hadden al drie jaar een relatie voordat Lukas en Jake elkaar leerden kennen.

Na een poosje waren ze uitgepraat en stapten ze eindelijk weer in de auto.

Eenmaal terug bij de auto, stapten ze allemaal uit en goten de inhoud van de jerrycan in de auto. Na wat geklungel werkte de auto weer en was hij terug aan de praat. Het was grappig om te zien hoe ze aan het sukkelen waren om Jordy's auto weer aan de praat te krijgen.

Ik volgde alles vanuit de auto en luisterde mee. Af en toe moest ik toch wel lachen. Ik keek naar het meisje in Jordy's auto, die totaal geen interesse toonde en alleen maar met haar telefoon bezig was. Ik vond het maar een vreemde situatie, moet ik zeggen. Ik bedoel, wie noemt zijn vriendin nu een waakhond?

Door al het gepruts kon ik de mannen ook horen praten. Het leek erop dat ze plannen maakten om uit te gaan. "Klinkt leuk" dacht ik bij mezelf, "als ik tenminste mee mag natuurlijk." Ik voelde een sprankeltje opwinding bij het idee om er op uit te gaan, zeker na de 2 weken platte rust. Hopelijk zou ik ook uitgenodigd worden. Toen ze eindelijk uitgepraat waren, stapten ze weer in. Ik voelde de spanning in de auto hangen terwijl we terugreden. Zouden ze me uitnodigen om mee te gaan? Het idee alleen al maakte me nerveus en opgewonden tegelijk. Ik wist niet wat me te wachten stond, maar ik was vastbesloten om deze kans niet te laten schieten. 

"Luna, zou je meegaan dit weekend? We gaan naar een fuif" vroeg Jake.

Het leek wel alsof ze mijn gedachten konden horen. Ik dacht echt even dat ze gewoon met z'n drieën zouden uitgaan. Een golf van opluchting en blijdschap overspoelde me toen hij me toch nog eens ook mee vroeg. Ik voelde me opgelucht dat ik niet buitengesloten werd en keek er al naar uit.

"Natuurlijk, Jake! Het is al even geleden dat we nog eens met z'n drietjes op pad zijn geweest. Ik kijk er echt naar uit! Maar gaat jullie mysterieuze vriend ook mee, of is het gewoon wij drieën dit weekend?"

"Ja, Jordy nodigde ons uit en hij heeft drie extra toegangskaartjes. Hij zei dat je ook mee mocht gaan, dus bij deze kun je met ons mee!"

Ik verdwaalde in gedachten. Zou Jake het dan niet zelf hebben voorgesteld, of was het echt Jordy die het voorstelde? Hij kent me natuurlijk niet echt, en we hebben niet echt veel met elkaar gepraat. Ach, wat maakt het ook uit? Ik verlang al naar een feestje, want echt, dit is lang geleden.

Even later kwamen we thuis aan en stapten we uit de auto. Het was al laat inmiddels.

"Ik ga me even douchen, ik zie jullie straks wel" kondigde ik aan.

Nadat ik me had gedoucht, dacht ik even terug aan die vriend van hem. Maar ik zei meteen tegen mezelf: "Nee, niet doen, Luna, je hebt iemand." Ik kleedde me aan en liep naar de kamer waar Jake en Lukas zaten.

"Hey lieverd, ik ga zo slapen. Kom je mee?"

"Ja hoor, ik kom zo. Ik speel hier nog even verder" antwoordde  Jake

"Oké, is goed; wel te rusten" zei ik nog tegen Lukas.

"Welterusten" antwoordde  hij.

Ik lag op bed, echter na een uur was hij er nog steeds niet, dus probeerde ik maar alleen te slapen...