Scherven van Liefde

De voorbode

Het was vrijdagavond en ik had geen idee wat ik ervan moest verwachten. De laatste dagen waren als een waas aan me voorbijgegaan. Het kleine beetje vreugde dat ik woensdag had gevoeld, was inmiddels weer verdwenen.

Die nacht viel ik snel in slaap, met Jake naast me. Het was al een tijdje geleden dat we zo dicht bij elkaar waren geweest. De laatste tijd trok hij veel op met Lukas en liet hij me vaak aan de zijlijn staan. Het voelde alsof ik er niet meer bij hoorde.

De volgende ochtend zaten Jake en ik samen aan het ontbijt. Ik had besloten om het onderwerp dat me zo dwarszat, niet langer te vermijden. Ik vertelde hem wat ik woensdag bij het ontbijt met Lukas had besproken: mijn gevoelens van eenzaamheid en onzekerheid. Jake luisterde aandachtig terwijl ik sprak.

Het bleek dat mijn vermoedens juist waren. Lukas had inderdaad met Jake over mijn gevoelens gepraat. Maar in plaats van de verlichting die ik had gehoopt te voelen, draaide het gesprek uit op een discussie. Jake leek te denken dat ik spoken zag en dat mijn gevoelens ongegrond waren. Zijn woorden sneden door me heen en lieten me nog meer twijfelen aan mezelf en de relatie die we inmiddels al 3jaar hadden.

Ik had gehoopt dat het delen van mijn gevoelens zou leiden tot meer begrip en verbondenheid, maar in plaats daarvan voelde ik me nu nog eenzamer. Het leek alsof mijn wereld steeds kleiner werd, terwijl de afstand tussen Jake en mij alleen maar groter werd.

De dagen na ons gesprek leken steeds moeizamer te verlopen. Jake begon me op een bepaalde manier te negeren, wat niet alleen mij opviel, maar blijkbaar ook Lukas. Het voelde alsof er een kloof tussen ons ontstond die steeds breder werd. Ik besloot er geen aandacht meer aan te besteden en hoopte dat de situatie zou verbeteren.

Al mijn hoop was nu gevestigd op de fuif die zaterdag zou plaatsvinden. Misschien kon het een kans zijn om weer wat plezier te beleven en de afstand tussen Jake en mij te overbruggen.

De avond van de fuif naderde snel. Bijna was ik vergeten dat Jordy ook zou langskomen om de plannen voor morgen te bespreken. We moesten regelen wie de bob zou zijn en met welke auto we zouden gaan. Ondanks mijn zorgen over de situatie met Jake, keek ik toch uit naar de fuif. Het leek echter alsof de spanning tussen ons allemaal voelbaar was, en het gebrek aan woorden tussen Jake en mij maakte het alleen maar erger.  

Toen Jordy arriveerde om de plannen voor de avond te bespreken, probeerde ik mezelf af te leiden van mijn zorgen. We bespraken wie de bob zou zijn en welke route we zouden nemen. Maar zelfs het vooruitzicht op een leuke avond kon mijn gedachten niet volledig afleiden van de problemen tussen Jake en mij.

Ik stond op om naar de keuken te gaan om wat drinken te halen. Terwijl ik terugliep naar de keukentafel, viel mijn oog op Lukas, die ook aanwezig was. Hij zat zwijgend aan tafel, zijn blik afwisselend tussen Jake en mij, alsof hij de spanning tussen ons kon voelen.

"Moet er nog iemand iets te drinken hebben?" vroeg ik, terwijl ik me tot Jordy, Jake en Lukas richtte.

Jordy bedankte me vriendelijk en zei dat hij al een biertje had.

"Ik sla even over, dank je," antwoordde Jake kortaf, zijn blik op zijn telefoon gericht.

Lukas keek op  en vroeg, "Hebben we nog iets om te knabbelen?"

Ik knikte. "Ja, ik zal even kijken wat we nog hebben liggen in de keuken."

Ik keerde terug van de keuken met een drankje voor me zelf en wat snacks.

"Oké jongens, laten we serieus worden over die fuif," begon Lukas terwijl ik terugkwam met wat snacks.

"Zeker, laten we de boel plannen," zei ik, terwijl ik me comfortabel liet zakken op mijn stoel en een handvol chips greep. "Maar laten we eerst de details doornemen. Hoe laat vertrekken we eigenlijk?"