Kiedy doszliśmy do pokoju usiedliśmy z lokim na łóżku. Przez chwilę panowała niezręczna cisza lecz po chwili czarnowłosy się odezwał
-może masz jakiś sposób porozumiewania się że mną bez pomocy skalpela lub innych narzędzi? - spytał niepewnie a ja lekko pokiwałam po czym spuściłam głowę. Loki złapał mnie za brodę i obrucił moją głowę w swoją strone
-jak nie chcesz to nie musisz, jakoś damy sobie radę-wpatrywałam się w niego jakbym zobaczyła ducha. Nadal nie przyzwyczaiłam się do tego że kogoś obchode. Po chwili ujęłam jego dłoń i wstałam z łóżka ciągnąć go za sobą. Stanęliśmy na środku białego dywanu. Położyłam swoją dłoń na jego czole, zamknęłam oczy i wzięłam głęboki wdech. Po paru sekundach z pod moich powiek wydobywała się słaba błękitna poświata. Nagle po całym pokoju rozbłysło bardzo jasne światło. Kiedy już zniknęło ja straciłam równowage i się przewróciłam, na szcięście loki mnie złapał i nie spadłam na podłoge. Pomógł mi wstać. Mam nadzieję że zadziałało bo nie mam ochoty i siły na powtórki.
-tak, zadziałało-odparł czarnowłosy po czym mocno mnie przytulił. A ja jak to ja spięłam się straszliwie bo nie jestem przyzwyczajona do kontaktu fizycznego z innymi ludźmi. Loki najwyraźniej to wyczuł bo odsunoł się ode mnie na parę kroków
-wybacz, zapomniałem-powiedział mężczyzna nerwowo drapiąc się po karku
Nie szkodzi każdemu się zdarza uśmiechnęłam się przyjaźnie. Po chwili do pokoju wszedł Stark
-sorki że przeszkadzam gołąbeczki ale chodź cię, jest obiad
Nie jestem głodna po co mam tam iść a poza tym tam na pewno będzie dużo ludzi.
-ty masz coś zjeść, a ja będę z tobą przez cały czas - odparł loki uśmiechając się do mnie.
Patrzyłam mu chwilę w oczy po czym odwróciłam wzrok bo policzki zaczęły mnie znowu pięć. Czarnowłosy zaśmiał się cicho i złapał mnie za rękę a potem pociągnął w stronę starka który kierował się w stronę salonu. Nie no teraz to już jestem pełno prawnym buraczkiem.
-a żebyś wiedziała, moja miła- spojrzałam w górę na lokiego, miał na twarzy ten swój szyderczy uśmieszek który nie jedną osobę by przeraził, ale o dziwo ja się nie bałam, znam go tylko parę godzin tak, ale wieże że nic mi nie zrobi tak jak obiecywał.
~hejo sorki za dłuuuugą nie obecność ale wiecie nad morzem w domku nie było internetu.
Zapraszam do mojej nowej książki
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
(to nie znaczy że o tej zapomnę)
Teraz trochę mniej będę pisać bo wiecie pierwsza liceum to nie przelewki, ale napewno znajdę czas na pisanie wkońcu człowiek nie tylkonauką żyje (słowa mojej bff xXlokiloveXx1 lovciam🥰)
