De heks klopt op het huisje van de zeven Dwergen.
Ik lig in de hand van de heks en zie Sneeuwwitje door het raam.
Ohww, nee! Ik schudt mijn giftige buik Doe niet open! Hebben de zeven Dwergen niet gezegd, voor niemand de deur te openen?
Dan sta ik in appelwangen en ogen met Sneeuwwitje..
Wat is ze mooooi! Ik val bijna en kom terug in de realiteit.
“Wie bent u? Ik mag van de zeven Dwergen voor niemand open doen, maar wat zou nu zo’n lief vrouwtje als u mij ..”
Sssstttt! Sis ik.
De heks lacht: “Mooi kindje. Wat kan zo’n oud vrouwtje als ik, jou aandoen?
Kijk, deze appel is voor jou.”
Nee!! Geloof en vertrouw haar niet!
Mijn pitjes trillen van angst.
Ik zie Sneeuwwitje twijfelen en de heks ziet het ook!
“Lief meisje…Je hebt gelijk. Je moet niet zomaar iedereen vertrouwen, maar geloof me.
Het is een heerlijke appel. “
Ze glimlacht: “Zullen we hem delen?”
Delen? Whaaahhh!!
Ik val bijna uit mijn schil. Slik. Een mesje!
Nee, alstublie…De heks snijdt door mijn appelwangen. Ik voel mij wit wegtrekken en het sap uit mijn lichaam sijpelen
Alles gaat in een waas voorbij. Alsof de mist om me heen is getrokken en alles in slow motion wordt afgespeeld, zie ik hoe de heks een hap van mijn goede appelwang neemt en mijn, giftige appelwang aan Sneeuwwitje geeft.
Doe.. het ..niet Gorgel ik
Ze neemt een hap, grijpt naar haar keel en valt dood op de grond!
