SAÇMALIK

KAHRETSİN

Çoçuğa mal gibi bakmaya devam ederken abim kafamı önüme doğru çevirdi ve arabayı okula doğru sürmeye beşladı...

Okula gelmiştik .
Abim bizi okula bırakdıktan sonra o övdüğü meşhur üniversitesine doğru yol aldı.
Bende yanımdaki çocuğu umursamadan hızlı adımlarla okuldan içeri girdim ve o anda Adanın bana koşarak geldiğini görünce arkama adım attım ve çocuğa çarptım ve Adanın üzerimize gelmesiyle 3müzde yeri boylamıştık.

Sınıfın kapısından bizi izleyen Urazda daynamayıp üzerimize atladı.

-Ahh bu kimin eli
-Lan kolum ezildi kalkın.
-İlk günden ölmek istemiyorum kalkar mısınız ?

Ortalık çok karışmıştı.Herkesten bir ses çıkıyordu. Zorda olsa kolumu kurtarıp ayağa kalkabilmiştim.Yukardan gerçekten de komik duruyorlardı.Benden sonra Uraz Ada ve karşı evimizdeki oturan adını bilmediğim çocukda ayağa kalkmıştı.

Adaya dönüp artık okula girdiğimde üzerime atlamaktan vazgeç diye söylendim.
Yanımdaki çocuk Uraz'a elini uzatıp
-Merhaba ben Yağız  dedi.
Urazda adının Yağız olduğunu öğrendiğim çocuğun elini sıkıp dostça omzunu omzuna vurdu.
Sonrada Ada elini uzatıp kendini tanıttı.
Çocuk bana elini uzattığında bende elini sıktım ve adımı söyledim.

Yağıza bakıp,
-Sabah biraz sert çıkıştım kusura bakma dedim.
Oda gülümseyerek,
-Önemli değil karamel dedi.
Aslında tanımadığım insanların bana lakap takması hoşuma gitmiyordu.Ama bu isim  benim hoşuma gitmişti.Beraber sınıfa doğru gitmeye başlamıştık, ve Yağızda arkamızdan gelmeye başlayınca Uraz ona dönüp,
-Heyy sen nereye dostum.
Yağızda ona,
Aynı sınıftayız diye cevap verdi.
Ona başımızı tamam anlamında sallamakla yetindik.ve sınıfa girdik.Her zamanki gibi kapı tarafındaki en son sıraya oturdum.Ön sıraya Ada ve Uraz oturdu.Sınıfta boş sıra olmadığı için Yağızda benim yanıma oturdu.
Dersimiz matematikdi ve öğretmenimizin
adı Şükriye idi. Evet evet yanlış okumadınız öğretmenimizin adı Şükriye ne kadarda kuğul ama dimi??

Hoca tahtaya birkaç soru yazdı ve beni kaldırmaması için dua ediyordum.
Ve bizim sıraya doğru bakarken ,
Soruyu Uraza sordu.
Uraz hocaya
-Ben mateistim  dedi.
Bizim eşşekler kahkaya boğulurken hoca Uraza,
-Bu gidişte sınıfta kalacaksın Uraz Ünal
-Allah'tan ümit kesilmez hocam dediğinde
sınıftaki eşşeklerin sesi kesilmiş bu sefer
Biz gülüyorduk...

Şimdiden zaman ayırdığınız için teşekkür ederizz :)