Pluviophile: Kalbim işlevini yitirmiş gibi hissediyorum. Lütfen, lütfen sana bir şey olmasın. Aç gözlerini tekrardan ve ışık ol dünyama tekrar.
Bugün sahnede çok solgun gözüküyordun. Muhtemelen hâlâ yemek yememekte ısrar ediyorsun. O kadar güçsüzdün ki her bir adımında sarsıldım.
Ve bedenin bir anda kendini yere bıraktığında arkanda durup seni tutabilmeyi dilerdim.
Aradan 2 gün geçer
Hâlâ hastahanedesin ve doğru düzgün bilgi verilmiyor bile. Kendimi bir kuyuda yapayalnız hissediyorum. Uyuyamıyorum, evime gelen arkadaşlarımı geri yolluyorum ve yemek yiyemiyorum.
Sen iyileşeceksin değil mi?
Aradan 3 gün geçer
Şu an o hastahanede olup elini tutmak isterdim. Senin için bir şey ifade etmese de varlığım belki sevgimle iyileştirmeyi denerdim kanayan yaralarını.
Nefesim boğazımda düğümleniyor. Soluduğum hava zehir misali kıvrandırıyor beni.
Eccedentesiast adlı kullanıcının mesajlarına girilir
Pluviophile: Konuşacak birine o kadar ihtiyacım var ki. Omuz olur musun başıma? Dinler misin hıçkırıklarımı hiç sıkılmadan? Ses tellerimden ulaşır mı sesim sana?
Ertesi gün olur
Yazdıklarım bile ulaşamazken nasıl ulaşacak sesim sana?
Çok yalnızım ve bu beni öldürecek. Tek arkadaşımı da kaybetmiş gibi hissediyorum. Ölümcül bir hastalık gibi yayılıyor bütün vücuduma mutsuzluk.
O iyi olacak, değil mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Carmen | Jikook Texting
FanfictionPluviophile: Ölüp gidişine şahit olmak canımı yakıyor. Keşke senin gibi olabilseydim. Belki o zaman yanında olabilirdim. Kollarımı açar minik bedenine kocaman sarılırdım. Kırık olan bütün parçalarını birleştirmek adına sımsıkı tutardım seni. (Ecced...
