Bloody Asylum

Chapter 2: Where Are We?

CHAPTER 2: WHERE ARE WE?

No one knows where we are, nakakalitong mga pangyayari nanaman ang sumasabay sa amin. Matatalim na mata ni Zero ang nakatingin sa akin. Wala naman akong gianagawa. Pero alam kong isa ako sa may kasalanan kung bakit kami nadukot na lang bigla.

Scythe just silently crying while these dorks in front of us was staring at me. Halos napakarami nilang armas, sapat na upang mamatay kami ng wala sa oras.

"Artemis.."

Fender whispered at me, while still looking at those dorks. Pasimple ako sa kanyang lumingon at tumititg kung bakit nya ako tinawag. Pero bago pa man sya makapagsalita, may isang grupo ng babae? Lalaki? Hindi ko mawari sapagkat sila ay nakamaskara at tila ayaw malaman kung ano ang kanilang kasarian.

"Welcome, to the Land of Asinha. Apat na tagong lugar sa bansa natin. Isang misyon na dapat matapos at magawa sa loob lamang ng limang buwan."

Sabi ng isang babae base sa boses nito. Limang buwan? Masyadong matagal.

"L..Limang buwan? Paano ang mga magulang naming na nagaalala?! Paano sila!!"

Sigaw ni Zero at sumunod naman ang palakas na palakas na hikbi ni Scythe. Napatingin sa akin si Zero, may balak sana akong tumakas kaso mukhang hindi naming magagawa.

"Ikaw! Ikaw ang may kasalanan nito, Artemis. Kung sana hindi ka nagpumilit na pumunta sa liblib na lugar nayan, edi sana hindi tayo nakidnap dito at mag I stay pa ng limang buwan!"

Matalim ang mga titig nya sakin, para bang may nagawa akong ikinamatay nya.. uhm malapit pa lang kung mamamatay man sya ditto, edi kasama kami.

"Akala moba masaya ako, Zero? Do you think I'm happy seeing all of us like this? No, Zero. What makes you think na ginusto ko rin 'to? Hindi' Zero. Never!"

Tumawa ng malakas ang mga taong nakapalibot sa amin at nagsimula ng dumilim ang aking paningin. The last time I know. Zero badly wants to kill me inside his head.

UNKNOWN POV

Nakakawa tignan ang mga batang ito. Nagsisisihan kung sino ang gusto. Kung gaano sila katapang at katakot, ganon rin ang kanilang mga ninuno nuong sinauna n gaming silang kunin at pahirapan sa mga kamay namin.

Sabi nga nila, kung ano sa una ganoon pa rin sa huli. Hindi na rin nakakapagtaka kung isa man sa kanila magpakamatay pagkatapos ng limang buwan na paghahanap ng matataguan at mapagtatakasan sa mundo naming.

"Scientist Hypnos , ano na pong gagawin natin sa kanila?"

Tanong ng isa kong gawad. Napangiti ako ng maalala ko ang napakalagim na Asylum sa gitna ng kagubatang ito.

"IPATAPON! ILIGAW! SA PINAKA KINAKATAKUTAN NA LUGAR NG TAO! ANG BLOODY ASYLUM! HAHAHAHA"

Nakakatakot na halakhak ang sumunod sa halakhak ko. Ako si Hypnos, isang Scientist at isang... Illusionist! HAHAHA

3RD PERSON POV

Halos limang oras na hindi pa rin nagigising ang magkakaibigan. Pero bago pa man sila magising, idinala sila sa gitna ng kagubatan.isa yun sa nakakalitong lugar sa mundo.

Una, ay dahil walang nakakalabas dito. Pangalawa, ay dahil puro mababangis na hayop dito.

At panghuli, dito itinayo ang kinakatakutang Asylum sa buong mundo. The named of the Asylum is 'Minloa Asylum' pinangalanganan sa Ina ng may ari ng asylum mna iyon.

4 decades when it build, pero dumaan ang panahon na meron isang pasyente sa Asylum ay may hindi maipaliwanag na sakit. Unti at dahan dahan na nagsasalin ang mga sakit sa halos libong pasyente dito. Walang nakakaalam kung ano ang tawag sa sakit na iyon.

Lumipas ang ilang buwan at tuluyan ng namatay ang nagpakalat ng sakit. Pero ng mamatay sya, unti unti at sunod sunod na namatay lahat ng tao sa Asylum. Kasama na duon ang mga Staff at mga janitor na nagta trabaho dito. Ang may ari na si Winoah Pole, ay nagulat rin sa nangyari. Tsaka nya lamang na pagtanto na nanduon nga pala ang kanyang ina na si Minloa.

Nanduon si Minloa hindi dahil sya ang ina ng may ari kundi sa kadahilanang meron syang sakit sa utak. No one can cure it, pero dumating ang taon ng may dumating na isang hindi ganoong sikat na Scientist na ang pangalan ay Hypnos. Ang kataga nya pa nga non ay

"You bow down, then let me cure your mother."

Halos magningning ang mga mata ni Winoah sa narinig at walang sabi sabing yumuko at tinrato syang diyosa.

Ang hindi alam ni Winoah ay meyroong malagim na balak si Hypnos sa kanyang Ina at sa isang pasyente. Duon nagsimula ang virus o? sakit?

Bigla na lamang syang nagulat na sinasaktan nang kanyang ina ang kanyang sarili at halos hindi sya mapigilan ng kahit na anong pampakalma.

At sya ang pinaka huling taong namatay sa pinaka pinto ng Aylum. Kinalaunan halos lahat ng tao ay kinatakutan ng pumasok o magtangka na bumisita pa ruon dahil puro sigaw at iyak lamang ang maririnig mo kahit pa namatay na ang mga tao ruon.

At sa pinaka gate ng Aylum na yon ay maamoy mo na ang masangsang at malansang amoy ng dugo, organs, at kahit anon a magpapasuka sayo. Kahit pa hindi mo pa kinakatok ang pinto ay ang maririnig mo ay tawa ng isang bata. Ang batang pasyente na tumatawag sa pangalan mo.

Hindi ka mamamatay sa baho, kundi sa takot na iyong mararamdaman sapagkat ang nakakapanindig balahibong senaryo, kwarto at lalo na sa lahat ang mga matang nagkalat sa sahig, mga dugong umaalingasaw. At ang isa sa pinaka kinakatakutang kwarto ruon ay ang F3 R166 sinasasabing yun ay ang kkwarto ng ina ni Winoah, wala man lang nakapagsabi kung paano nga ba iyon namatay pati ang may ari ng Asylum na iyon.

Isa lamang ang nakaligtas at hindi ko puwedeng sabihin ang kanyang pangalan. Anim na tao lamang ang kailangan mong takasan sa Asylum na iyon. Isa na don ang Ina ni Winoah.

Wala man lang ni isa ang nakalabas ng may magtangkang pumasok duon. May mga nagtangkang pulis at makakapangyarihang tao ang pumasok duon ngunit wala man lang ang nakalabas. Halos wala ring silbi kung papaso ka don. Dahil para mong pinapasok ang sarili mo sa impyerno.

/////////////

HI I AM HumbleBlack SEE U ON CHAPTER 4 MGA CHONG CIAO CIAOOOO

LIST OF MY STORY/s

KRAD ACADEMY: PRINCESS OF THE MAGICAL DARKNESS ( on going )

UNREACHABLE STAR ( on going )