Missing the chances

perfect

“perfect!” bulaslas ko nang Makita ko ang score,, perfect ang nakuha ko dahil sayo,, kaya gusto kitang pasalamatan “lets have dinner” I asked you for a dinner para naman mapasalamatan kita kasi naka perfect ako sa assignment ko at naintindihan ko ang tinu turo ng teacher namin,, i fell glad na nandyan ka na para sa akin,,gabi na nuon after dismissal nakita kita sa shed kung saan ang lugar na tagpuan natin,, we shared fair para sa commute natin,” where are we going?” wala din akong ideya kung saan kita balak dalhin kaya may naiisipan ako “ food court tayo” bumaba tayo ng jeep sa tapat ng food court,, I was planning to gave you a food trip sa tyan mo haha,, kasi you look like a rich one, na hindi pa nararanasan ang mga pag kaining street food na imondornized dito sa mall,, ayaw namn kitang pakainin ng street foods sa labas kasi baka sumakit ang tyan mo at maging kasalanan ko pa,, “whats this?” muka kang bata nung tinanong mo sakin nung binigay ko sayo ang quek quek, rich kid ka talaga.. “quek quek” binagalan ko ang pag bigkas ko para maintindihan mo at sinunod mo naman ‘quik quik” hindi ko napigilan nuon ang tawa na halos mamula na ko dahil sa pag bigkas mo na may accent,, bakit nga ba hindi ko naisip na may slang ka,, at hindi ko naihanda ang sarili ko,, “your cute while laughing” seryoso mong sabi na nakapagpatigil sa akin, alam kong hindi ko dapat bigyan yun ng meaning pero hindi ko maiwasan,, “ thanks”  nag lakad lakad pa tayo sa mall at nag window shopping, lahat na siguro ng botique ay nadaanan natin, “wait me here” iniwanan mo ko sa isang bench at pinagintay gusto ko sanang itanong kung pasaan ka pero umalis ka agad “hi” napalingon ako sa isang boses sa tabi ko,, isang lalaki na naka white shirt and jeans medyo tangos “hello?” patanong kong tanong,, hindi ko siya kilala pero sigurado akong ako ang kausap niya “ow, sorry for being rude. Im charles” mukhang napagtanto niya na nalito ako nung una kaya sumagot ulit siya “im just friendly” dahil mukhang mabait naman ay sinabi ko na rin ang pangalan ko, ilang minuto rin kaming naguusap at nadako kami sa topic na iniwan pala siya ng babaeng gusto niya,, hindi ko alam kung anung pumasok sa isip ko “im sorry for that” sabi ko at niyakap siya “your really kind” sabi niya while hugging me,, oo stranghero siya pero kailangan niya ng taong makakausap at iintindi sa kaniya “ehem” napahiwalay ako kay charles ng tumikhim ka, mukang seryoso ang mukha mo at may dala kang paper bag “kanina ka pa?” tanong ko sayo,, hindi ko alam pero nakaramdam ako ng tensyon, o imahinasyon lang? “long enough for you not to notice me” hindi ko alam pero parang galit ka nun sakin, may nagawa ba ako? Tanong ko sa sarili ko, all I know is iniwan mo ko and then “charles tol” inabot sayo ni charles ang kamay niya pra makipag kilala, hindi mo inabot yun at ipinagtaka ko “lets go” hinawakan mo ang kamay ko at umalis na nakalimutan mo ata si charles kaya nilingon ko siya and I mouthed “bye” pero lumingon ka at mas binilisan ang paglakad na halos ikadala ko na, anu bang problema mo nuon?

nasa byahe tayo pero di ka nagsasalita, iniabot ko ang bayad ko sayo pero hindi mo inabot, kaya inabot ng babaeng katabi mo, naiinis ako sayo kasi basta ka na lang nag kakaganyan, anu bang nagawa ko? ‘”may  problema ba?” tumingin ka sakin at parang may lungkot? Ang mapungay mong mata ay tila sinasabi sa akin, na nasasaktan ka,, tumingin ka lang at hindi nagsalita “may problema ba?” tanong ko ulit sa iyo kasi hindi mo ko sinagot, medyo hindi na ko natutuwa sa inaasaal mo ng oras na iyon sa akin,, “para” sabi mo at hindi ko maintindihan pero nauna kang bumaba,, so yun yun? Hindi mo ko pinansin, malapit na tayo sa gate ng huminto ka at lumingon sakin, nung oras na yun ay paiyak na ko kasi hindi ka nag sasalita, ang sakit kaya sa loob! “who’s he?” tiananong mo ko, mukang seryoso ang usapang ito kaya naman sinubukan kong tumawa kahit labag sa loob ko “charles ba?”ang alam ko kaibigan ko lang siya “why are like you that!?” sinigawan mo ko, hindi ko na nakaya at naiyak na ko, nilagpasan kita pero naabot mo ko “answer me!” anu bang nangyayari sayo? “nasasaktan ako” galit ang naramdaman ko sa hawak mo sakin,, may luha at sakit ang itiningin ko sayo,, mayamaya at niyakap mo ko “im sorry” isang salita pero nakapagalis lahat ng lungkot ko sa dibdib, tumuloy na ako sa kwarto ko habang ikaw ay umuwi na,,, hating gabi na pero nd parin ako makatulog, hinihintay kong tumawag ka pero hindi ka tumawag ,, mayamaya ay tumunog ang cellphone ko “unknown?” hindi naka register ang number na tumatawag sakin, pinabayaan kong mag ring nng isa pa at hinintay mamatay,, “it’s me john” john? Nakita ko ang txt ng tumatawag, pinsan ni vince? , tumunog muli ang cellphone ko at nakita ko na namn ang number niya,, sinagot ko na ito sa pangalawang pag kakataon, siguro nadissapoint ako kasi hindi ikaw ang tumawag sa akin, kainis ka lang, “hello?” boses pa lang lalaki na,,

“it’s me john”

“cousin of vince?”

“uhm yeah,”

“so. Where did you get my num?

“in his phone” HIM,,na miss na agad kita at alam kong ikaw ang tinutukoy niya sa His

“where is he?” alam kong alam niya na ikaw ang tinutukoy ko.

“you know what? I want to say something to you”

“what?’

“your so unpredictable”

“excuse me?” hindi ko maintindihan si jonh sa sinasabi niya sa akin, pero ramdam ko na may kinalaman ito sa nangyari sa atin kaninang sigawan sa labas  ng bahay, siguro ay napansin ng pinsan mo na balisa ka o kaya namn ay sinabi mo,

“manhid din” I don’t really  get him pero nainsulto ako nung sinabihan niya ko ng manhid, may pakiramdam ako para sabihan niya ako ng ganun,, anu bang problema ng pinsan mo,

“ill court you” at dun binabaan niya ko ng cellphone, pero ano daw? Court?ligaw? joke lang yun o biro lang niya yun sa isip ko,besides kakakilala ko pa lang sa kaniya at siya din…pero may naramdaman akong kaba nung inisip ko yun,, feeling ko ay magagalit ka? Hindi! Anu bang iniisip ko!? Bakit ka naman magagalit diba?

riiiinnnnngggg