Bisikletlerle yolculuktaydık. Nereye gideceğimizle ilgili hiç bir fikrimiz yoktu.
- Sağa çekiiiin! Yol kenarına , dedim. Nereye gideceğiz , bunu konuşmak için. Sağa çektik. Ben:
- Nereye gideceğiz ?
- Ben de bilmiyorum. Sence Carlos?
- Bilmiyorum ki. Aslındaaaa... Aklımda çok delice bir fikir var.
- Hayır , düşündüğüm şey değil herhalde , dedi Gala.
- SGY deki çocukları kurtarıcaz.
- Önce daha fazla kişi olmamamız gerekiyor. Ama şu an bu riski alamam. Gerçekten alamayız , dedi Gala.
- Peki farklı çocuklar bulabilir miyiz?
- Evet. Olur. O zaman yola çıkalım , dedi Gala ve yola çıktık. Rastgele yerlere gidiyorduk. 1 saat sonra kenarda durduk. Çünkü dinlendik. Sonra yolda bir çocuk gördük. Arkalarından adamlar kovalıyor, çocukta kaçıyor. Çocukta üstlerine bişeyler atıyor. Ama dokunarak. Sanırım süper gücü farklıydı. Çocuğun ynına geldik.
- Hızlı! Atla! Çocuk hemen atladı ve kaçtık. İzimizi kaybettirmek için ormana girdik. Sonra çocuğa her şeyi sorduk. Adı Victor. Biz onbiriz , o dokuz yaşında. Süper gücü sadece hızlı koşmak ( süper hız). Ona bisiklet yoktu ama zaten yanımızdan koşabilir. Hatta bizi geçer bile. Neyse çok fazla gittik. En sonunda farklı bir yere geldik. Brooklyn'dan. Buranın adını bilmiyorum ama en azından bir AVM vardı. Saat , öğleden sonra 6ıydı. Biz de hava kararana kadar biraz karnımızı doyurduk. AVM kapandı. Bizde sessizce içeri girdik. Victor için bir bisiklet aldık. Yine erzak. Sonra hemen çıktık ve kalcak yer aradık. Orada yıkık dökük bir ev gördük. Aslında onun içine girecektik ama tuzak olduğunu düşündük. Ormana girdik. AVM'ye yakındık. Çadırları kurduk. En sonunda ise uyudum.
